روز گذشته ۲۹ مرداد ٩۶ مجلس شورای اسلامی به۱۶ نفر از وزرای پیشنهادی حسن روحانی برای تشکیل دولت دوازدهم رای اعتماد داد. صرف نظر از اینکه عده ای از این وزرا در دولت یازدهم نا کارآمدی مفرطی را به نمایش مدیریت قرون وسطائی بر کرسی وزارت و معاونتها عرضه نموده بودند و فی الواقع اکثرا قابلیت اشغال این صندلیها را نداشتند و با اقدامات منفی خود زخم دل ملت ایران را نمک مال نموده بودند اما از آنجا که مکانیزم انتخاب وزیر در نظام جمهوری اسلامی هیاتی و بدون بررسی عملکرد انجام میپذیرد، مجلس یکبار دیکر به شیوه عبور از باسکول به ۱۶ عضو کابینه رای اعتماد داد.

ودرست همانکه به لحاظ خط و ربط با بسیاری از مجلسی های دهم همسو بود به رای نصف بعلاوه یک نرسید و وزارت نیرو دچار نصب سرپرستی شد.

مهدی محمدی هم در ارتباط با انتخاب کابینه در تلگرام نوشت : « دولت دوم آقای روحانی تازه آغاز به کار کرده است. وظیفه است که برای آن آرزوی موفقیت کنیم. یکی از نگران کننده ترین سوء تفاهم هایی که می تواند برای این دولت رخ بدهد این است که “اولویت های مردم” را با “علت های رای آوردن آقای روحانی” اشتباه بگیرد. آقای روحانی رای آورد از جمله به دلیل اینکه رییس جمهور سر کار بود و اینکه جریان انقلابی و کاندیداهای آن ضعف هایی اجتناب ناپذیر داشت. این بدان معنا نیست که مردم به روحانی رای داده اند چون اولویت هایشان با اولویت های او یکی است. تا روز آخر، یعنی تا ۲۹ اردیبهشت، دیدگاه مردم در این باره که دولت چه باید بکند تغییر نکرد و “اشتغال” همچنان با فاصله درصدر خواسته ها بود. امیدوارم آقای روحانی درک کند که مردم او را به رقبایش ترجیح دادند اما این به معنای آن نیست که اولویت هایشان را عوض کرده اند. قضاوت درباره دولت، بر اساس اولویت های مردم انجام خواهد شد و بیراهه جایی است که دولت اولویت های خود را به جای اولویت های مردم بنشاند». مجلس امروز صحنه های بسیار زشت و همسو با سلفی با موگرینی هم داشت.

حسن تاش هم از صحنه های زشت مجلس نوشت : در ادامه بحث و بررسی کابینه ، هدایت الله خادمی در مخالفت با زنگنه از جمله این انتقاد را مطرح نمود که چرا زنگنه تعداد زیادی از نمایندگان مجلس را پس از پایان دوره وکالتشان به وزارت نفت می برد و بدون صلاحیت های لازم به آنها  پست و سمت می دهد و معتقد بود که این کار اِشکال دارد . زنگنه در پاسخ به این انتقاد و در دفاع از این اقدام خود این مغلطه را مطرح کرد که من این قدر هوش سیاسی دارم که نماینده سابقی که به نفت می آید نماینده فعلی با او مخالف است  و توجیه کرد که به هرحال نماینده بعد از وکالت باید معیشتی داشته باشد و در واقع می خواست بگوید برای رضای خدا و حق معیشت نمایندگان سابق این کار را می کند و نه برای رای جمع کردن در مجلس حاکم یا دائر، اما صحنه زشتی که در عین حال مغلطه زنگنه را هم افشا می کرد این بود که در حالی که زنگنه از حقوق اجتماعی و معیشت نمایندگان سابق صحبت می کرد عده ای از نمایندگان مکررا احسنت می گفتند! زنگنه به مجلس رفته است تا از نمایندگان برای چهار سال رای اعتماد بگیرد. از نمایندگانی که کمتر از سه سال از دوره وکالتشان باقی مانده است. بنابراین زنگنه در واقع از فرصت نقد خادمی استفاده کرده و صراحتا به نمایندگان وعده می دهد که اگر در نفت بماند تعداد زیادی از ایشان را بعد از وکالت در نفت خواهد پذیرفت و پست و سمت خواهد داد و از ایشان احسنت می گیرد و این صحنه و این رفتار واقعا زشت است.

بگذریم از این که نمایندگان سابق معمولا تا یکی دو دوره بعد  به راحتی در مجلس رفت و آمد می کنند و گرچه ممکن است با نمایندگان جایگزین شهر و حوزه انتخابیه خودشان مشکل داشته باشند ولی با بسیاری از نمایندگانی که هم دوره شان بوده اند و مجددا رای آورده اند رفاقت دارند و تجربه نشان داده است که نمایندگان جذب شده در وزارتخانه ها اغلب ، فعالیت اصلی شان تردد در راهروهای مجلس و لابی به نفع وزیر مربوطه است.

اما نکته مهمی که در اینجا وجود دارد وزشتی احسنت نمایندگان احسنت گو را بیشتر آشکار می کند، این است که چرا این دسته از نمایندگان بعد از وکالت به کارهای قبلی شان بر نمی گردند که مقررات خوبی هم در این مورد برایشان وضع شده است و چرا بهترین وزارتحانه ها را از نظر حقوق و مزایا و امکانات هدف می گیرند؟

آیا این نگرانی بوجود نخواهد آمد که  این  دسته از وکیلان مردم، با این روش برخورد و احسنت گویی، حق و حقوق موکلین خود و منافع ملی را به آینده شغلی خود بفروشند!؟؟ رفتار ها و گفتار ها در مجلس نشان داد «« هرکی بفکر خویشه »» و باسکول مجلس برای وزنی رای دادن براه و مردم چهار سال دیگر در تنگنای بد راه.

والسلام

حمیدرضا نقاشیان