زندگی سخت این روزهای کارگران
زندگی سخت این روزهای کارگران
کارگران با حذف اضافه‌کارها درآمد خودرا از دست داده‌اند و ماهیانه حداقل یک‌میلیون و ۶۰۰هزار تومان باید هزینه بهداشتی مقابله با کرونا کنند.

زندگی سخت این روزهای کارگران

به گزارش پایگاه خبری صبح اقتصاد، رئیس کمیته دستمزد شوراهای اسلامی کار با گلایه از مسئولان که نسبت به تصویب حق مسکن کارگران تعلل می‌کنند گفت: کارگران با حذف اضافه‌کارها درآمد خودرا از دست داده‌اند و ماهیانه حداقل یک‌میلیون و ۶۰۰هزار تومان باید هزینه بهداشتی مقابله با کرونا کنند.

فرامرز توفیقی، رئیس کمیته دستمزد شوراهای اسلامی کار درباره حق مسکن کارگران گفت: حق مسکن دیگر از اولویت دولت خارج شده است و به‌نوعی توهین به خانواده‌های کارگری است.وی بیان کرد: خانواده‌های کارگری نسبت به دولت بدبین شده‌اند. معاونت وزارت بهداشت اعلام کرده است که هزینه بهداشتی برای مقابله با کرونا برای یک خانواده ۴نفره در ماه حدود یک‌میلیون و ۶۰۰هزار تومان است، به این معنی است هزینه سلامت در خانواده کارگری از ۳٫۷درصد به ۸درصد رسیده است  و در خانواده روستایی از ۴٫۹ به ۱۲٫۹ درصد می‌رسد. اگر فرد بالای ۶۰سال در خانواده باشد این رقم به ۱۲٫۳درصد می‌رسد. این هزینه به‌جز هزینه درمان است و اگر خانواده‌ای بخواهد به توصیه‌ها گوش کند هزینه‌هایی مانند مصرف مکمل‌ها, گیاهان دارویی, برخی غذاها هم به میان می‌آید. هزینه‌های غیرمستقیم کرونا برای جامعه کارگری استرس‌های طاقت‌فرسا است, چرا که تعداد زیادی از کارگران به‌دلیل کاهش اضافه‌کارها در مجموعه‌های مختلف درآمدشان کاهش یافته است، از سوی دیگر نگران این موضوع هستند که مبادا با کرونا, مجموعه‌ای که در آن اشتغال دارند, تعطیل شود و آنها بیکار بمانند.توفیقی ادامه داد: برخی از کارگران دوشغله بودند, با کرونا شغل دوم را که کمک‌هزینه زندگی بود از دست داده‌اند، همین باعث شده است که کارگران با مشکلات متعدد روبه‌رو هستند. دستمزد به یک موضوع مسخره تبدیل شده است. کارگران اصلاح دستمزد در نیمه دوم سال را نمی‌خواهند, همین حق مسکن تعیین تکلیف شود. من حقوق سال ۹۹ را می‌خواهم.وی ادامه داد: آقای همتی می‌گوید «مدیون هستید تصور کنید که ما نرخ ارز را برای ایجاد درآمد افزایش داده‌ایم». چرا همان روزی که نرخ ارز افزایش می‌یابد, اوراق قرضه چاپ می‌شود؟ درباره توزیع کالای اساسی هم مشکلاتی وجود دارد، مانند ماجرای بن می‌شود. ارائه بن در اوایل انقلاب با اکنون تفاوت دارد. آن زمان مشکلات در سیستم‌های اداری نبود، در زمان حاضر به حد بسیار زیادی آلوده به انواع رانت‌ها وسوءاستفاده‌ها هستند. زمانی که رانت وجود دارد, کوپن دادن برای کالای اساسی بی‌معنی است، چرا که فضایی برای اجحاف بیشتر طبقه کارگری فراهم می‌شود، چرا که احساس می‌کنم آنچه به جایی نرسد فریاد است.