فاجعه فرهنگی بازی های رایانه ای
فاجعه فرهنگی بازی های رایانه ای

نمایشگاه تجاری بازی‌های رایانه‌ای این روزها در تهران در حال برگزاری است . بازی های رایانه ای طی یک دهه اخیر ، آن چنان پرقدرت و تاثیرگذار وارد زندگی همه مان شده که نادیده گرفتنش امکان پذیر نیست و شایسته است به طور ویژه به آن توجه شود . در همین زمینه بد نیست به […]

نمایشگاه تجاری بازی‌های رایانه‌ای این روزها در تهران در حال برگزاری است . بازی های رایانه ای طی یک دهه اخیر ، آن چنان پرقدرت و تاثیرگذار وارد زندگی همه مان شده که نادیده گرفتنش امکان پذیر نیست و شایسته است به طور ویژه به آن توجه شود . در همین زمینه بد نیست به چند نکته توجه کنیم:
۱- مهمترین نکته درباره این بازی ها ، تاثیرگذاری فرهنگی آن روی نسل آینده کشور است . ساده لوحی است اگر خیال کنیم کشورهای غربی که تولید کنندگان اصلی این بازی ها هستند نسبت به اهمیت فرهنگی این بازیها و تاثیری که در کودکان و نوجوانان می گذارد بی توجه هستند . کافی است فقط یکی از بازیهای کامپیوتری پرطرفدار را از این زوایه بررسی کنیم تا ببینیم چه میزان القای فرهنگ غرب در آن وجود دارد. کودکی که مجذوب این قبیل بازی ها می شود ناخودآگاه زمینه های فرهنگی مستتر در آن را هم جذب می کند و به مرور از فرهنگ دینی – ملی خویش فاصله می گیرد . بر همین مبنا است که اهمیت تولید بازی های کامپیوتری مبتنی بر فرهنگ اصیل خودمان اهمیت پیدا می کند . طی سالهای اخیر البته قدمهایی در این راه برداشته شده است ؛ اما نه کافی است و نه چندان چشمگیر ؛ و به نظر می رسد عدم حمایت کافی از سازندگان و فعالان این عرصه یکی از اصلی ترین علتهای آن باشد. به هرحال این مقوله ای است که نیاز به حمایت مالی ، تبلیغاتی و همه جانبه دولت از آن دارد ؛ ولی این امر هنوز اتفاق نیفتاده است .
۲- بازی های یارانه ای همچون ورزش امروز یک مقوله تفریحی صرف نیست بلکه تبدیل به یک صنعت شده است. اقتصادهای بزرگ دنیا همگام با توسعه همه صنایع خویش به این مقولات هم به چشم موضوع اقتصادی مهمی نگاه می کنند . با این حال در ایران هنوز فکر کسب درآمد اقتصادی ملی از راه تولید و فروش بین المللی بازیهای رایانه ای ، طرفدار چندانی ندارد . وقتی ما بتوانیم بازی هایی جذاب در حد استانداردهای امروز دنیا تولید کنیم ، می توانیم از نظر اقتصادی برای کشورمان تولید درآمد کنیم و به جای مصرف کننده این قبیل بازی ها ، تولید کننده آن باشیم . به این ترتیب منافع اقتصادی ما با اهداف فرهنگی و انقلابی مان ، هر دو توامان محقق خواهد شد . در این صورت ما عملا فرهنگ و هویت اسلامی خودمان را به دیگر کشورهای دنیا صادر کرده ایم ؛ به عبارت دیگر در این حالت نه تنها دچار تهاجم فرهنگی نمی شویم ، بلکه افکار و آرمانهای انقلاب را در عمق ضمیر مردم کشورهای دیگر خواهیم فرستاد .
۳- « امروز ۱۰ تا ۱۵ درصد بازار داخلی در اختیار بازی‌های ایرانی است و باقی آن را بازی‌های خارجی به خود اختصاص داده‌اند، در این زمینه همکاران ما در بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای برنامه‌ای ۵ ساله را تدوین کرده‌اند که ان‌شالله می‌توانیم سهم خود را به مرز ۵۰ درصد برسانیم و حتما آن موقع شاهد اتفاق مهمی در این حوزه خواهیم بود » ؛ این سخنان زیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در این نمایشگاه بوده است ، سخنانی که اگر چه امیدوار کننده است اما دقیقا نشان می دهد که ما در این زمینه چقدر عقب هستیم و چقدر غفلت کرده ایم ! این واقعیت که ۸۵ تا ۹۰ درصد بازار بازی های رایانه ای ایران در اختیار خارجی ها است فاجعه ای بزرگ را نشان می دهد و باید بسیار بیش از اینها در این باره سخن گفت ، برنامه تدوین کرد و حساس بود .

زهرا تاجیک