فسیلهای انسانی در موزه ملی/استخوان ساعدی که در موزه پنسیلوانیاست
فسیلهای انسانی در موزه ملی/استخوان ساعدی که در موزه پنسیلوانیاست

مسئول بخش پارینه سنگی موزه ملی گفت: در طراحی جدید گالری پارینه سنگی موزه ایران باستان، بخش دیگری به قدیمی ترین بقایای انسانی یافت شده در ایران اختصاص می یابد. به گزارش واحد فرهنگی خبرگزاری صبح اقتصاد فریدون بیگلری، مسئول بخش پارینه سنگی موزه ملی ایران گفت: موزه ملی ایران در حال حاضر دارای یک دندان […]

مسئول بخش پارینه سنگی موزه ملی گفت: در طراحی جدید گالری پارینه سنگی موزه ایران باستان، بخش دیگری به قدیمی ترین بقایای انسانی یافت شده در ایران اختصاص می یابد.

به گزارش واحد فرهنگی خبرگزاری صبح اقتصاد فریدون بیگلری، مسئول بخش پارینه سنگی موزه ملی ایران گفت: موزه ملی ایران در حال حاضر دارای یک دندان انسان مربوط به دوران پارینه سنگی و مربوط به فردی ۹ ساله است که در غار وزمه در نزدیکی شهر اسلام آباد غرب در استان کرمانشاه کشف شده است. در صورت انتقال دندان کودک انسان نئاندرتال که به تازگی در کرمانشاه کشف شده، این یافته همراه با دندان غار وزمه در گالری پارینه سنگی موزه ایران باستان به نمایش در خواهد آمد.

بیگلری بیان کرد: از دوران پارینه سنگی تعداد بسیار کمی بقایای استخوانی انسان یافت شده است. نخستین فسیل انسانهای این دوران در کاوش غار بیستون در سال ۱۳۲۸ توسط یک انسان شناس آمریکایی بنام کارلتن کوون کشف شد. طی کاوش این غار که در نزدیکی کتیبه بیستون قرار دارد، بخشی از استخوان ساعد انسان کشف شد که قدمتی بیش از ۴۰ هزار سال دارد و متعلق به دوره پارینه سنگی میانی است. متاسفانه این یافته مهم اکنون در ایران نیست. زیرا در آن زمان به  این باستان شناس اجازه داده شد تا این استخوان را همراه با سایر بقایای استخوان حیوانات و ابزارهای سنگی آن دوره از غار بیستون برای مطالعه  با خود به دانشگاه پنسیلوانیا ببرد. این نمونه مهم اکنون در قسمت انسان شناسی این موزه نگهداری می شود. هرچند محل دقیق نگهداری آن در مخزن موزه پنسیلوانیا روشن نیست. اما امیدواریم که بتوانیم در آینده آن را به ایران برگردانیم یا حداقل مولاژ آنرا تهیه به نمایش بگذاریم.

وی افزود: تاکنون بیشترین بقایای انسانهای دوران پارینه سنگی ایران در استان کرمانشاه یافت شده است. اما نمونه های دیگری نیز در غار اشکفت گاوی در استان فارس یافت شده که به جز یک دندان قدیمی تر، همگی بین ۱۲ تا حدود ۱۸ هزار سال قدمت دارند و مربوط به دوره فراپارینه سنگی هستند. این مجموعه نیز در کاوش های دهه ۱۳۵۰ کشف شد و توسط کاشف آن (مایکل روزنبرگ) برای مطالعه بیشتر به آمریکا منتقل شدند. اخیرا دو انسان شناس آمریکایی بقایای انسانی غار اشکفت گاوی را مطالعه کردند. این دو پژوهشگر با توجه به آثار برش و سوختگی در سطح استخوانها که مربوط به دو کودک، یک نوجوان و یک فرد بالغ اند، معتقدند که این افراد به‌احتمال‌قوی کشته و جسد آنها توسط همنوعان آنها خورده شده اند.