به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد در همین شرایط هم درست بعد از اظهارات مشاور موگرینی، شخص مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی از راه‌اندازی INSTEX طی هفته‌‌های آینده خبر داده است. بدون شک، میان اظهارات موگرینی و مشاورش ارتباط معناداری نهفته است؛ ارتباطی که اگر به نوع انتشار خبر و نحوه تقسیم ماموریت در واگویی آن دقت شود چندان پیچیده به نظر نمی‌رسد!
اظهارات توچی در این معادله، حکم «مقدمه» و اظهارات موگرینی حکم «نتیجه» را دارد. مشاور موگرینی در وهله اول مدعی شده است اروپا مانند ایالات متحده آمریکا اهداف پنهانی در قبال ایران ندارد. این ادعا در حالی بیان میشود که مناسبات دوطرفه ضدایرانی ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپایی، در قلب «دیپلماسی پنهان» شکل گرفته و همچنان ادامه دارد. از ابتدای حضور ترامپ در کاخ سفید، این روابط شکل جدیدی به خود گرفته و حتی پس از خروج رسمی ایالات متحده آمریکا از برجام نیز ادامه داشته است. تحلیلگران حوزه روابط بین‌الملل به‌خوبی می‌دانند خروجی این دیپلماسی پنهان، تاخیر هدفمند اتحادیه اروپایی درباره ارائه سازوکار مالی ویژه و اعمال فشارهای مستمر بر فعالیت‌های دفاعی، موشکی و منطقه‌ای ایران بوده است. در اظهارات مشاور موگرینی موضوع دیگری نیز مطرح است که نسبت به آن تاکید شده، مربوط به ضرب‌الاجل ۶۰ روزه اعلام شده از سوی جمهوری اسلامی ایران است. البته با توجه به مدت زمان یک‌ساله سپری شده از اردیبهشت‌ماه سال قبل (زمان خروج آمریکا از برجام)، و با نظر اغلب کارشناسان سیاسی تعیین همان ضرب‌الاجل ۶۰ روزه برای تهدید و تذکر به اروپا نیز بسیار زیاد و غیرضروری بوده است؛ با این حال اصرار مقامات اروپایی مبنی بر خرید زمان بیشتر از ایران، جای بسی تامل دارد. واقعیت امر این است که رفتارهای برجامی اتحادیه اروپایی در قبال ایران، تابعی از ریل گذاری مقامات وزارت خارجه ایالات متحده و در رأس آنها «مایک پمپئو» وزیر خارجه دولت ترامپ بوده است. هم‌اکنون مقامات کاخ سفید به اروپای واحد دستور داده‌‌اند همچنان تاکتیک «خرید زمان» را در قبال ایران و برجام در پیش بگیرند تا به این طریق، واشنگتن مدت زمان بیشتری برای اعمال فشار اقتصادی بر کشورمان در اختیار داشته باشد. از این رو خواهش غیرمستقیم مشاور موگرینی از مقامات کشورمان مبنی بر تمدید ضرب‌الاجل تعیین‌شده درباره بازگشت ایران به بخشی از فعالیت‌های برجامی خود، ترجمان یک برنامه ریزی و تهیه و تدوین نقشه مشترک میان واشنگتن و اتحادیه اروپایی است. بدیهی است دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشور نه تنها نباید زیر بار پذیرش چنین خواسته‌ای برود، بلکه باید مهلت ۶۰ روزه خود به اتحادیه اروپایی و بویژه تروئیکای اروپا را با جدیت بیشتری به آنها یادآوری نموده و با صدور بیانیه رسمی تاکید نماید که ایران بر تصمیم خود مصمم و حتی یک روز از مهلت اعطایی به اروپا عدول نخواهد نمود. والسلام.
حمید رضا نقاشیان
- منبع خبر : صبح اقتصاد
