مکانیزم ماشه، نتیجه جنگ صفین

به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد در این لحظه حیاتی، نیروهای شام با حیله‌ای زیرکانه (قرآن بر نیزه کردن) پیشنهاد «حکمیت» (داوری) دادند تا جنگ را متوقف کنند. امام علی (ع) با اکراه زیاد اما تحت فشار شدید نیروهای خود مجبور به پذیرش آتش‌بس شد. این آتش‌بس به یک مذاکره (حکمیت) تبدیل گردید که نتیجه‌ای فاجعه‌بار برای جبهه امام علی (ع) داشت و منجر به ایجاد یک فرقه جدید به نام *خوارج* و تضعیف شدید حکومت امام شد.
جنگ به شدت به نفع امام علی (ع) پیش می‌رفت. نیروهای عراق فرماندهی‌های کلیدی شام را به قتل رسانده بودند و سپاه معاویه در آستانه فروپاشی کامل بود. معاویه و عمرو عاص (فرمانده حیله‌گرش) فهمیدند که از نظر نظامی شکست خواهند خورد. بنابراین، به فکر یک تاکتیک سیاسی برای نجات خود افتادند. به دستور عمرو عاص، سربازان شام قرآن‌ها را بر سر نیزه‌ها بلند کردند و فریاد زدند: «بین ما و شما کتاب خدا داوری کند!»
(«هَذَا كِتَابُ اللَّهِ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ»).
هدف واقعی این عمل، متوقف کردن جنگ در آستانه شکست بود، نه واقعاً داوری قرآن. این یک جنگ روانی بسیار مؤثر بود.حالا نفوذی ها باید قدم دوم را بر میداشتند. امام علی (ع) به خوبی این حیله را شناخت. ایشان به سپاهیان خود هشدار داد که این یک فریب است و دشمن را به هیچ وجه به دینداری نمی‌شناسد. او اصرار داشت که جنگ باید ادامه یابد تا پیروزی نهایی به دست آید. اما مشکل اصلی همینجا بود که گروهی از نیروهای امام (به رهبری اشعث بن قیس و دیگران) که بعداً به «قُرّاء» (قاریان قرآن) معروف شدند، فریب این نمایش را خوردند. آنها به امام فشار آوردند که باید به «داوری قرآن» تن دهد و تهدید کردند که اگر امام قبول نکند، او را همانند عثمان (خلیفه سوم) رها خواهند کرد یا حتی به او خیانت خواهند کرد. این فشار آنقدر شدید بود که امام علی (ع) علی‌رغم میل باطنی، برای جلوگیری از شورش داخلی و تجزیه سپاه، مجبور به پذیرش آتش‌بس شد. دو طرف توافق کردند تا یک داور از هر طرف انتخاب شود تا بر اساس قرآن (و نه سنت پیامبر) بین آنها داوری کنند.
از طرف امام علی (ع)، ابوموسی اشعری (فردی میانه‌رو اما ساده‌لوح و بی‌ثبات) انتخاب شد.
از طرف معاویه، «عمرو عاص» (سیاستمدار بسیار زیرک و حیله‌گر) انتخاب شد.
همین انتخاب نشان‌دهنده ضعف جبهه امام بود؛ چرا که افراد با نفوذ سپاه، فردی قاطع مانند مالک اشتر یا خود امام را نپذیرفتند.
پس از پایان جنگ و بازگشت به کوفه، گروهی از همان افرادی که سابقاً بر حکمیت اصرار داشتند، متوجه اشتباه خود شدند. آنها گفتند: «چرا انسان‌ها را داور قرار دادید در حالی که حکمیت فقط از آن خداست؟» («لا حكم الا لله»).
* این گروه که ابتدا «محکمه» (طرفداران شعار “لا حكم الا لله”) و سپس خوارج (شورشیان) نام گرفتند، نه تنها حکمیت را رد کردند، بلکه امام علی (ع) را نیز به دلیل پذیرش آن، مرتکب «کفر» دانستند! آنها از اطاعت امام خارج شدند و به یک تهدید داخلی جدی تبدیل گردیدند که امام بعداً مجبور به جنگ با آنها در نهروان شد.
پذیرش مواد ۳۶ و ۳۷ برجام که در آن اسنپ بک با مکانیزم ماشه طراحی شده بود بدون شک توسط اشعث ابن قیس های موجود و نفوذی در ساختار تصمیم سازی کلان نظام جمهوری اسلامی به ملت و رهبری تحمیل شد و امروز در فعال شدنش کاسه چکنم بدست دل سوزان نظام داده و راهی برای عبور خردمندانه از آن متصور نیست.
مصوبه احتمال به یقین شورای امتیت سازمان ملل بهانه بدست آمریکا میدهد که تاسیسات نفتی ما را بمباران و دست ما را از فروش نفت و اداره نظام ببندد.
نتیجه مماشات با نفوذی ها در طول بقای نظام همیشه
هزینه های سنگین داشته و بدون برخورد با ایشان راهی
برای مقاومت باقی نمیگذارد. والسلام