ویروس یا تلنگر؟ اندکی تامل..
ویروس یا تلنگر؟ اندکی تامل..
هوا کمی سرد بود. در حال قدم زدن بودم. در ذهنم برنامه‌های ماه بعد را مرتب میکردم. پس از چیدن برنامه ی سفر، در این فکر بودم که با تداخل روزهای آخر سال و جلسات کلاس ورزشی‌ام چه کنم.

ویروس یا تلنگر؟ اندکی تامل..

به گزارش پایگاه خبری صبح اقتصاد، هوا کمی سرد بود. در حال قدم زدن بودم. در ذهنم برنامه‌های ماه بعد را مرتب میکردم. پس از چیدن برنامه ی سفر، در این فکر بودم که با تداخل روزهای آخر سال و جلسات کلاس ورزشی‌ام چه کنم. در این فکر بودم که ماه آخر سال را ثبت نام کنم یا نه، که احساس ‌گرسنگی مرا به خریدن یک اسنک گرم و تازه دعوت کرد. آن روز هرگز احتمال نمیدادم که این اسنک، آخرین اسنکی باشد که در سال ۹۸ میخورم! همچنین احتمال نمیدادم که باشگاه تعطیل شود و معطل تصمیم من نباشد..
در روزهایی هستیم که نه تنها من و هموطنانم، بلکه افراد زیادی روی این کره ی خاکی مجبور به لغو برنامه ها و حتی بسیاری از کارهای روزمره ی خود شده اند. این تعطیلی ها نه در سطح فردی، بلکه به بسیاری از رویدادهای مهم سالانه، ماهانه، هفتگی و روزانه نیز سرایت کرده است. و تمام این اتفاقاتِ خارق العاده زیر سر یک موجودی‌است که دانشمندان بر سر زنده بودن یا نبودن آن اختلاف دارند. حرف امروز من، یادآوری و تاکید نکات بهداشتی برای پیشگیری نیست. بی شک تا به امروز اخبار زیادی حول محور این ویروس میکروسکوپی شنیده‌اید. در این بین برخی افراد سودجو نیز به نشر شایعات پرداخته‌اند!
اما من امروز خواستم در یادداشتی ساده بگویم که گاهأ برخی از ما، چنان دچار روزمرگی و کارهای این دنیا شده ایم که از یاد برده ایم صاحب این عالم خداست. نه خودمان، نه فلان مقام و فلان مسئول. و فقط به دنبال مقصر میگردیم. فراموش کرده‌ایم که بی اذن خدا بر‌گی نمی‌افتد و خدای مهربان صلاح مارا بهتر از ما میداند. گاهی برخی از ما چنان درگیر بودیم که متوجه نبودیم یک دست دادن و روبوسی ساده چه نعمت بزر‌گی است و یاد گرفتیم تا نعمتی را از دست ندادیم قدر آن را ندانیم.
بعضی اوقات از کمبود تفریح و تفرجگاه در کشورمان گلایه کردیم و خدا را به خاطر فیلم دیدن در سینما، کشف و لذت در موزه‌ها و یک دورهمی دوستانه در پارک ها شکر نکردیم.
در ذهنمان کمرنگ و کمرنگ تر شد که قبل از کارهایمان بگوییم “به امید خدا” و قبل از برنامه ریزی هایمان بگوییم “اگر خدا بخواهد”…
ویروس کرونا نیامده است تا چیزی به ما یاد بدهد. بلکه این ما هستیم که به عنوان انسان باید هر نشانه و آیه ای را پلی کنیم برای رسیدن به ذات خداوند. این روزها که همه ی ما، حتی برای شلوغی مترو هم دلتنگ هستیم، بهتر است در قرنطینه ی خانگی ‌به نعمت های خدادادی فکر کنیم که حتی حضورش را متوجه نیستیم.
به قول کسی، هر تپش قلب و هر دم و بازدم ما معجره است، فقط چون دائما تکرار میشود، عادی جلو میکند و از چشم‌ها دور میماند..

نرگس اخگری