امید نتانیاهو به پیشبرد اهداف ضدایرانی
امید نتانیاهو به پیشبرد اهداف ضدایرانی

نخست وزیر رژیم اشغالگر قدس از طریق رایزنی های متعدد با مقامات کرملین می کوشد آنان را با اهداف ضدایرانی در منطقه همراه سازد حال آنکه به نظر نمی رسد مسکو بخواهد تغییری در مسیر راهبردی خود در خاورمیانه به وجود آورد. «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی روز دوشنبه نهم بهمن ماه برای چندمین […]

نخست وزیر رژیم اشغالگر قدس از طریق رایزنی های متعدد با مقامات کرملین می کوشد آنان را با اهداف ضدایرانی در منطقه همراه سازد حال آنکه به نظر نمی رسد مسکو بخواهد تغییری در مسیر راهبردی خود در خاورمیانه به وجود آورد.

«بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی روز دوشنبه نهم بهمن ماه برای چندمین بار طی ماه های اخیر راهی روسیه شد تا ضمن گفت وگو درباره هماهنگی و همکاری های مشترک، نگرانی های خود درباره تحولات منطقه به ویژه پیرامون سرزمین اشغالی را با رهبران مسکو در میان بگذارد.

نتانیاهو پیش از ترک تل آویو تصریح کرد تبادل نظر درباره حضور ایران در سوریه و اوضاع نظامی این کشور، محوری اساسی در گفت وگوهای وی با «ولادیمیر پوتین» خواهد بود.
وی مدعی شد جمهوری اسلامی ایران به دنبال تاسیس پایگاه نظامی دائمی در سوریه و تبدیل لبنان به سکوی حملات موشکی دقیق به سرزمین اشغالی است و اسراییل این وضعیت را هرگز تحمل نخواهد کرد.
نخست وزیر رژیم اشغالگر قدس که همراه با رییس جمهوری روسیه در مراسمی در موزه یهودیان مسکو شرکت کرده بود، ضمن مرثیه سرایی مجدد هولوکاستی، هشدار داد گسترش نفرت علیه یهودیان، منجر به نفرت پراکنی در جهان شده و همه ملت ها را نابود خواهد کرد. وی همچنین اظهار داشت جمهوری اسلامی ایران آشکارا نابودی اسراییل را دنبال می کند و باید در برابر اقدامات تهران ایستاد.
به نوشته خبرگزاری «اسپوتنیک» روسیه، نتانیاهو در سال گذشته میلادی دو بار به این کشور سفر کرد و درباره تحولات منطقه و به خصوص فعالیت های جمهوری اسلامی ۶ گفت وگوی تلفنی با پوتین داشت.
تلاش های نتانیاهو در نخستین نگاه تصویرگر سلسله اقداماتی است که مهمترین وجه تمرکز آن بر مقابله با افزایش قدرت و نفوذ منطقه ای تهران قرار گرفته است. به این ترتیب، متقاعدسازی کشورهایی چون روسیه و ترکیه به فاصله گرفتن از ایران در عرصه سوریه و خاورمیانه، هماهنگی با کشورهای عربی به ویژه پادشاهی سعودی در جهت مهار تهران و استفاده از ابزارهای نفوذ در کاخ سفید و کنگره برای اعمال فشار حداکثری بر کشورمان را می توان اضلاع اصلی سیاست تل آویو در قبال ایران دانست.
همچنان که اشاره شد رایزنی های مکرر نتانیاهو با رهبران مسکو کوششی برای استفاده از همه ظرفیت های موجود در روابط دوطرف با هدف ایجاد شکاف میان ایران و روسیه است که سوق دادن تهران به سمت انزوایی استراتژیک به ویژه در تحولات سوریه را دنبال می کند.
روسیه و رژیم صهیونیستی در سال های گذشته روابطی بر مبنای برخی منافع و ملاحظات را شکل داده اند که از الگوی خاص خود پیروی می کند. مسکو در برابر خودداری رژیم صهیونیستی از ورود به فرایندها و ائتلاف های ضدروسی سعی کرده خود منبع تهدیدی برای امنیت این رژیم قرار نگیرد.
به عنوان مثال صهیونیست ها ضمن درک حساسیت های مسکو در زمینه همکاری های نظامی و تجارت تسلیحات با کشوری چون گرجستان و فعالیت گروه های تروریستی در نواحی پیرامونی روسیه، پس از رخدادهای سال ۲۰۱۴ اوکراین و کریمه با اتحادیه اروپا و آمریکا علیه مسکو همگام نشده و به تحریم های غربی ضدمسکو نپیوستند. در مقابل نیز رهبران مسکو به رغم نقش سنتی در حمایت از فلسطینیان، واکنشی خاص به حملات چند باره نظامیان صهیونیستی به غزه نداشته و همکاری های خود را دستخوش تحولاتی اینچنین نساختند.
از دید برخی صاحبنظران، روسیه ضمن بهره جویی از منافع همکاری های اطلاعاتی و امنیتی با رژیم صهیونیستی، از روابط خود با صهیونیست ها برای تنظیم مناسبات خود با غرب به ویژه آمریکا استفاده می کند.
در کنار متغیرهای سیاسی و امنیتی در روابط دو طرف، همکاری های اقتصادی و مبادلات تجاری میان رژیم صهیونیستی و روسیه نقش تعیین کننده ای در این روابط دارد. مقامات صهیونیستی نفت و گاز روسیه را به چشم منابعی برای برونرفت از تنگنای انرژی در خاورمیانه می بینند و روس ها نیز از مشتریان محصولات کشاورزی و صنعتی طرف مقابل هستند؛ همکاری هایی که تا حدی نیاز روسیه به فناوری های نوین غربی به ویژه در حوزه های کشاورزی، تسلیحات و صنعت را برطرف می سازد.
در کنار این ملاحظات می توان به حضور میلیونی مهاجران یهودی روس تبار در سرزمین اشغالی اشاره کرده که حدود ۲۰ درصد جمعیت رژیم صهونیستی را تشکیل می دهند و عاملی اساسی در مناسبات دو طرف به شمار می روند.
با اتکا به چنین مولفه هایی است که نتانیاهو می کوشد روس ها را برای درک نگرانی های امنیتی رژیم اشغالگر قدس و فاصله گرفتن از ایران متقاعد سازد.

الگوی رفتار استراتژیک روسیه در سطح بین المللی و به طور خاص در عرصه منطقه ای اما مدیریت منافع و اهداف مشترک، موازی یا متعارض با دیگر کشورها است چنانکه روس ها در عین روابط گسترده نظامی، سیاسی و امنیتی با جمهوری اسلامی ایران، روابط اقتصادی خود را با کشورهایی چون عربستان سعودی پیگیری و تقویت می کنند.
با توجه به قوام چنین الگویی، به نظر نمی رسد روس ها فراتر از اطمینان بخشی به نتانیاهو، تمایل یا دلیلی برای تغییر همکاری های راهبردی خود با تهران داشته و در عرصه حساسی چون سوریه، راه خود را از متحدی قابل اعتمادی چون ایران جدا سازند، چنانکه بارها در گفت وگوها و مصاحبه های مطبوعاتی پوتین با نخست وزیر رژیم صهیونیستی، رییس جمهوری روسیه بارها خواستار عبور نتانیاهو از مواضع افراطی علیه جمهوری اسلامی ایران شده است.