به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد سریال تلویزیونی گاندو که نشان دهنده برخی پنهان کاری ها در جریان مبادله جیسون رضاییان بود و قسمت سی ام و احیانا آخر آن از سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد، دال بر همین امر در نگاه دولت حسن روحانی به حاکمیت است و سئوال مشخص از این دولت این است که چرا در زمان لازم همه واقعیت ها برای مردم گفته نشده است؟ واکنش  محمدجواد ظریف به سریال گاندو  در پاسخ به سئوال خبرنگار این بود که اصلا تلویزیون نگاه نمی‌کند، حال باید به تحلیل بنشینیم که کجای تلویزیون زمینه قهر آقای ظریف با این رسانه را موجب میگردد؟

اگر در یک تفحص کوتاه به آدمهایی که تلویزیون جمهوری اسلامی ایران را نگاه نمیکنند بنگریم طیفی را مشاهده میکنیم که تغذیه فکری ایشان از رسانه های معاندی چون وی او ای و بی بی سی و  من و تو تامین میشود و ناگفته پیداست که ندیدن تلویزیون چه مفهومی را پیدا میکند و کسی که در راس دستگاه دیپلماسی کشوری چون ایران نشسته و از قماشی انتخاب شده که این رسانه را واجد دیدن نمیداند را صالح برای رساندن پیام انقلاب به بقیه کشورها بدانیم؟ جالبتر از واکنش محمد جواد ظریف به سئوال خبرنگار اظهارات ابلهانه سخنگوی وزارتخارجه بود که اینجا اظهارات  سخنگوی وزارت خارجه را باید دومین واکنش رسمی این وزارتخانه به پخش سریال گاندو قلمداد کنیم؛ واکنشی که این بار مانند جمله وزیر خارجه فرافکنی نداشت. چراکه خوشبختانه سخنگوی محترم برخلاف رئیسش گاندو را نگاه میکرده  و عنوان می‌کند که به ارزش‌های هنری آن نیز واقف است ولی فقط آن را غیرواقعی و خیالی قلمداد می‌کند. درباره واقعی بودن یا نبودن آنچه سریال گاندو نشان داده مردم قضاوت خواهند نمود. سخنگوی محترم وزارت خارجه ادعا کرده است که اسناد و اطلاعات جدیدی درباره ماجرا‌هایی که در این سریال مطرح شده در دست است، که اگر این سخن واقعیت داشته باشد و به تیم سازنده این سریال ارائه شود زمینه روشنگری های بیشتری را برای مردم ایران پدید خواهد آورد اما بسیار بعید است که وزارت خارجه این جریان را ادامه داده و همانگونه که ابتدای مقاله نوشتم فضا را برای فراموش شدن مهیا خواهد نمود. لاکن باید از محمد جواد ظریف پرسیده شود که  اینکه آیا مسئولان این وزارتخانه برای آزادی فوری جیسون رضائیان به نهاد‌های امنیتی فشار وارد کرده‌اند یا خیر، اینکه نفوذ جیسون رضائیان به بالاترین سطح برخی نهاد‌های دولت از چه طریقی ایجاد شده است و اینکه آیا مقامات امریکایی شرط ادامه مذاکرات هسته‌ای را آزادی بدون قید و شرط جیسون رضائیان اعلام کرده بودند و وزارت خارجه نیز اهرم فشار برای این مسئله بوده است و چرا امریکا حاضر شد یک میلیارد و هفتصد میلیون  دلار وجه نقد بعلاوه رفع تحریم بانک سپه را تقدیم ایران کند؟ و از وزارت خارجه و خصوصا وزیر آن باید پرسید که اگر اینگونه بوده شما کجای این پرونده تشریف داشته اید؟  آیا ماموریت شما ورای ماموریت نظام جمهوری اسلامی ایران بوده است؟  و اینکه درست بعد از جریان پخش گاندو صدای لندن از حلقوم یک جاسوس حرفه ای دیگر به نام مسعود بهنود شنیده میشود که به سریال واکنش نشان میدهد و اینکه پخش گاندو واکنش مشاور ارشد رئیس‌جمهور حسام الدین اشنا را با جیغ کشیدن در توئیتر به دنبال داشته است؛ واکنش‌هایی توئیتری که ظاهراً تمامی ندارد و با اوج گرفتن در قسمت‌های اخیر بر حجم آن نیز ساعت به ساعت افزوده می‌شود، با اینکه حسام‌الدین آشنا نماینده دولت در شورای عالی صداوسیما  است و به طور عادی برخی توئیت‌های او را حمل بر فشار عوامل دولتی بر روی رسانه ملی تلقی می‌کنند. با انتشار توئیت‌های متناوب در مورد محتوا و شخصیت‌های سریال گاندو همچنان یکی از پرکارترین منتقدان این سریال در بین دولتمردان محسوب می‌گردد. البته با درایت و موشکافی سخنی نباید گفت چرا که سال گذشته روزنامه کیهان در تاریخ ۱۱ مرداد ۱۳۹۶ از قول جناب حجت الاسلام محسنی اژه ای  تیتر درشتی از روزنامه خود را به دستگیری جاسوس در دفتر ایشان اختصاص داده بود. والسلام

حمید رضا نقاشیان