ریچارد نفیو: جنگ نه، دیپلماسی آری

به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد تا زمانی که ایران پهپاد امریکا را نزده بود و یمنی ها هم آرامکو را به آتش نکشیده بودند امریکا دایما بر طبل جنگ میکوبید و این تبلیغات جنگ طلبانه و البته توخالی و بلوف انگیز،  آل سعود را هم تحریک میکرد که شاید نوعی در کنار امریکا مجبور به ورود به جنگ شود و انتقام شکستهای خود را که از گسترش تفکر شیعه در منطقه ناشی میگردید، بگیرد اما دو حادثه سقوط پهپاد و انهدام آرامکو تغییرات کلیدی در سیاستهای جنگ طلبانه آمریکا و آل سعود بوجود آورد تا جایی که نفس در سینه هر دو متخاصم نسبت به ایران حبس شد و برای مقابله با ایران به تدبیر متوصل شدند. نشانه های اولیه حاکی از این است که مواضع عربستان نسبت به گذشته  در برابر ایران تلطیف شده است؛ در همین مقطع امارات و عربستان به این نتیجه رسیدند که اهداف دونالد ترامپ، در رابطه با ایران با اهداف ریاض و ابوظبی تطابق ندارد؛ مسئولان اماراتی در دیدار با مسئولان ایرانی در رابطه با مسأله امنیت کشتیرانی در خلیج ‌فارس بحث و گفت وگو کردند؛ وزیر حج عربستان از برقراری دوباره عمره برای زائران ایرانی استقبال کرد؛ تلاش عربستان برای بازکردن باب گفت‌وگو با تهران و استقبال عربستان از برقراری دوباره عمره برای زائران ایرانی بوده است. از سوی دیگر نشست اتاق فکر بروکینگز در ماه گذشته و اظهار نظرهای رسما انتشار یافته حکایت از این داشته است که راهبرد اندیشان آمریکایی گزینه جنگ را از دستور کار خود خارج نموده و به دیپلماسی پناه آورده اند. در آن نشست رابرت آینهورن، ریچارد نفیو و ون دیپن پیرامون نکات کلیدی گزارش های تدوینی خود در رابطه با مهار توانمندی های موشکی و هسته ای ایران سخنرانی کردند. رابرت آینهورن (ROBERT EINHORN) مشاوراسبق وزارت خارجه آمریکا در امور کنترل تسلیحات و عدم اشاعه هسته ای و عضو ارشد پروژه کنترل تسلیحات در بروکینگز است. ون دیپن ( (VANN H. VAN DIEPEN) معاون اسبق موسسه امنیت بین المللی و عدم اشاعه هسته ای وابسته به وزارت خارجه آمریکا است.  ریچارد نفیو (RICHARD NEPHEW) مدیراسبق میز ایران در شورای امنیت ملی آمریکا و مشاور برجسته تحریم ها در تیم مذاکراتی آمریکا در دوران مذاکرات هسته ای منتهی به برجام است. ریچارد نفیو که رسانه های جهان او را معمار تحریمهای امریکا علیه ایران معرفی میکنند در نشست بروکینگز بر محورهایی تکیه نموده که در هیچ بعدی از ان خشونت دیده نمیشود. در مهمترین وجه این گفتگو ها اینگونه اظهار نظر میشود که: «به باور ما رویکرد چندجانبه در مذاکرات امری ضروری است بنابراین پیشنهاد ما بازگشت به ساز و کار ۵+۱  است که موفقیت آن در گذشته ثابت شده است. البته این را می دانیم که شرکای آمریکا [منظور عربستان، امارات، اسرائیل] در منطقه در جریان مذاکرات قبلی این احساس را داشتند که نادیده گرفته شده اند. از این رو توصیه می کنیم که در مذاکرات بعدی با آنها نیز مشورت و گفتگوی سازنده صورت گیرد … ».

در بخش دیگری از ارائه راهبرد اینگونه مطرح میشود که: «با همه اینها، محور راهبرد ارایه شده توسط ما دیپلماسی است. به باور ما دیپلماسی واقعی و جدی باید در کانون سیاست آمریکا باشد. در اینجا باید تاکید کنم که به اعتقاد ما، توصیه هایی که ارایه کردیم می توانند همین الان عملیاتی شوند هر چند که فکر نمی کنیم دولت ترامپ آمادگی این را داشته باشد که به این توصیه ها توجه کند. همچنین قبول داریم که امکان لحاظ کردن توصیه ها و پیشنهادات ما در سیاست خارجی آمریکا، حداقل تا سال ۲۰۲۱  وجود ندارد. با توجه به اینکه لازمه لحاظ شدن برخی از پیشنهادات ما در توافق آتی، ارزیابی کلی الزامات هسته ای ایران از جمله بازنگری در زمان فرار هسته ای و چگونگی کاهش تحریمها خواهد بود، امروز نیازمند صحبت در این رابطه هستیم. امیدواریم گزارشی را که ارایه کردیم مبنای ایده هایی باشد که ابعاد مذاکره با ایران در آینده را تبیین کند».

این انگیزه که اندیشکده ای بسیار معتبر در آمریکا ارائه میدهد بدان معنی است که سیاستتهای کاربردی ایران همراه واکنش جدی و شجاعانه در زمان لازم تاثیر خود را در تغییر مشی امریکا ایجاد نموده است. اینکه دونالد ترامپ بدلیل وجود انتخابات پیش رو نمیتواند لابی صهیونیستی را همانند اوباما بعد از انتخابات دور دومش، دور بزند به مفهوم نپذیرفتن سیاستهای بروکینگز نیست. اینکه محور سیاسی با توجه به عوارض ۴۰ ساله مخاصمه کارایی لازم برای تعدیل شرایط را ندارد هم بسیار مهم است و آمریکایی ها احتمالا بعد از انتخابات بجای محور سیاسی محور های اقتصادی را در دستور کار خود قرار خواهند داد. والسلام

 حمید رضا نقاشیان