به گزارش واحد اقتصادی خبرگزاری صبح اقتصاد بحران مالی جهانی سال ۲۰۰۸ یک مورد کتاب درسی ارائه داد که چه اتفاقی می افتد وقتی مردم همه به یکباره اعتماد به سیستم بانکی را از دست می دهند. رهبران جهان می توانند به درسهایی که از تاریخ به دست آمده اند تکیه کنند: آنها بازارها را با پول سرازیر کردند و منتظر بازگشت آرامش بودند.
اما این بار، اقتصاد با همه گیرى روبرو شده اند که ابزار آنها ناتوان است و رکود جهانی به وجود آورده، بورس ها به مرز سقوط کشانده است. این فاجعه کاملاً آشنا است، روزانه هزاران دلار ثروت که تقریباً نابود شده و ترسهای عمیق تر از عدم موفقیت شرکت ها را نابود می کند. با این حال، به نظر می رسد نسخه های سیاست سنتی برای این درد کارآمد نیست.
جوزف استیگلیتز، اقتصاددان برنده جایزه نوبل گفت: “از بسیاری جهات این بسیار بدتر از سال ۲۰۰۸ است.” “این حس وجود داشت که سال ۲۰۰۸ نمایشی بود که قبلاً دیده بودیم، وحشت ۱۹۰۷، رکود بزرگ. ما در مورد بحران های مالی می دانیم. ما می دانستیم که این فقط پول است، و این که دولت به یک روش دیگر وارد شود و بانکداران را از حماقت خود نجات دهد. ”
آقای استیگلیتز افزود این بار علت اضطراری بانکداران و آفرینش های عجیب و غریب و خطرناک آنها نیست بلکه کره طبیعی است – قلمرو کمتری قابل پیش بینی است. تهدید اساسی برای اقتصاد جهانی، گسترش ویروس است. با این وجود، وسایل مهار گسترش آن باعث می شود با نگه داشتن کارگران در خانه، محدود کردن مسافرت و مختل کردن تجارت، مشکل اقتصادی را بدتر کند.
این در حالی است که شرکت ها در حال تحمل سطح بدهی های تاریخی هستند. رکود عمیق اقتصادی می تواند آبشار پیش فرض ها را به وجود آورد. این می تواند طلبکاران را مجبور به عقب نشینی از وام دهی ، اقتصادهای گرسنه سرمایه کند.
در مقابل این واقعیت ، بانک های مرکزی تا حد زیادی بی اثر هستند، در حالی که دولت ها در ارائه پول عمومی کند عمل کرده اند. نکته مهم این نیست که سرمایه گذاران از خلاء رهبری می ترسند. همه گیر جهانی در شش قاره در حال آشکار شدن است ، زندگی و معیشت را تهدید می کند ، درست همانطور که جهان با طغیان در ناسیونالیسم، حمایت گرایی و بازگشت جهانی به جهان روبرو می‌شود.”با سقوط بازارها ، اقتصاد ایستاد”
احساس عدم قدرت ترس را افزیش میدهد و باعث می‌شود سرمایه گذارن ریسک پذیر نباشند که به نوبه خود به چشم انداز اقتصادی آسیب می رساند و ترس را تقویت می کند.
روز جمعه ، رهبران جهان در حال آماده سازی اقدامات با هدف ایجاد آرامش در اقتصاد بودند. در واشنگتن ، دولت ترامپ و كنگره برای كمك به كارگران و شركتهایی كه از این بیماری آسیب دیده اند توافق كردند. صدراعظم آنگلا مرکل، در برلین، گفت که آلمان در حالی که هزینه لازم را برای حفظ سلامت عمومی و حمایت از مشاغل هزینه می کند، باز پرداخت بدهی طولانی مدت خود را کنار می گذارد.
اما این اقدامات – در حالی که منبع مهمی برای کمک به مردم و مشاغل است – نمی توانند تهدید اصلی برای اقتصاد جهانی را برطرف کنند. فقط مهار بیماری همه گیر می تواند به آن برسد. و این هدف به طور اجتناب ناپذیر مستلزم وخیم تر شدن اوضاع اقتصادی در کوتاه مدت است.
انگلیس این هفته پاسخ داد و از بودجه ای که شامل ۳۰ میلیارد پوند (حدود ۳۸ میلیارد دلار) برای رسیدگی به این بیماری بود، پرده برداشت. ایتالیا برنامه هایی برای هزینه ۲۵ میلیارد یورو (حدود ۲۸ میلیارد دلار) را تشریح کرده است. ایالات متحده تاکنون تنها ۸٫۳ میلیارد دلار پیدا کرده است، هرچند که ظاهراً بیشتر از این راه است.”با سقوط بازارها ، اقتصاد ایستاد”
چین، بخش بزرگی از اقتصاد جهان از یک دهه قبل است، با نگرانی های مربوط به بدهی های در حال رشد خود، بطور فزاینده ای محدود شده است.
کورستی هاگلند ، اقتصاددان ارشد DNB Markets ، یک بانک سرمایه گذاری در اسلو ، گفت: “این یک شوک شدید و موقتی است.” وی گفت: “اوضاع در نیمه دوم سال بهبود می یابد. لازم نیست به این معنا باشد که ما در یک مارپیچ رو به پایین قرار داریم. ”
بانکها قدرتهای خلاقانه برای تزیین کتابهای خود با جابجایی بدهی به جای دیگر دارند Anat R. Admati ، اقتصاددان دانشکده کارشناسی ارشد استنفورد ، گفت: “تعداد ترازنامه بهتر به نظر می رسند، اما شما را فریب می دهند.”
براساس گزارش سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، در پایان سال گذشته، کل بدهی های بین شرکتها به غیر از موسسات مالی به ۱۳٫۵ تریلیون دلار رکورد رسیده است ، تقریباً دو برابر سطح سال ۲۰۰۸٫ بسیاری از شرکت ها اوراق قرضه ریسک بیشتری را برای تأمین اعتبار می فروشند.”با سقوط بازارها ، اقتصاد ایستاد”
دقیقاً مانند سال ۲۰۰۸ ، سرمایه گذاران با متغیرهای عظیمی روبرو هستند. آیا با تغییر فصل ها ویروس تضعیف خواهد شد؟ آیا این ویروس جهش یافته می شود؟
اگر این بیماری همه گیر به اندازه کافی طولانی ادامه یابد، می تواند اقتصادها را خراب کند و شرکت ها را خراب کند و توانایی آنها را برای پرداخت بدهی های خود تهدید کند.
آقای استیگلیتز ، اقتصاددان گفت: “شوك های بزرگ اقتصادی دارای نوساناتی برای تبدیل شدن به شوك های مالی است.” “هر دلیلی وجود دارد که باور کنیم همه چیز بدتر می شود.”
