به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد رئیس جمهوری نیز پیش از اتمام موعد مقرر مسئولان جهت پذیرش استعفا برای کاندیداتوری مجلس با این استعفا موافقت کرده است که فی الواقع اولین سناریویی که به ذهن متبادر میشود این است که از ابتدا دولت ایشان را برای کسب کرسی شهرت به وزارت منصوب و حالا وقت خداحافظی اش فرا رسیده که در مجلس آتی فراکسیون تدبیر و امید را تشکیل بدهند. وای بر این مردمی که به آموزش فرزندان خود دل خوش نموده اند. یاد جمله ای افتادم که دکتر علی عبد العالی به مقام معظم رهبری گفته بود : « این آموزش و پرورش و این اموزش عالی دردی از این کشور دوا نخواهند کرد بهتر است هر دو را بکوبیم و مجددا از نو بسازیم». این بی اعتقادی به اموزش فرزندان ایران را در همه ادوار بلکه این چهل سال بعد از انقلاب باید به به فالی نامیمون بگیریم و بدون اینکه دایی جان ناپلئونی تهمت بزنیم کار را از ریشه بی ریشه فرض کنیم و بدانیم یا دستان انجمنی های خط دار که از ابتدا هجوم برده مدارس را در اختیار گرفتند و آموزش را طبقاتی کردند و موجب سردرآوردن محصلین از دانشگاههای آمریکا و کانادا و انگلیس و استرالیا شدند و موجب خوار و تخفیف مقام معلم شدندو دکان تریلیون تومانی برای کنکور درست کردند و متاسفم که بگویم  کسی هوشیار نبود . ماواقعا ارزش آموزش ، خصوصا آموزش  دبستانی را نمیشناسیم و یا  یا بنا نداریم ایرانیان مستعد برای ساختن ایران را بسازیم تا از منویات متشابه با ۲۰۳۰ بهره مند باشیم؟؟ امروزه در جهان شخصیت وارسته ای را پیدا نمیکنید که برای هدایت کشورش توسل به سیستمی و ساختاری بایک میکرو اورگانیزم دقیق آموزشی در جهت منویات راهبردی برای کشورش را توصیه ننماید. واقعا این دوجمله اینقدر پیچیده اند که ما چهل سال است این معنا را نمیفهمیم؟ جدی نمیگیریم؟ بها نمیدهیم؟ و در سطح وزارتخانه های دیگر اداره اش میکنیم؟  خدا رحمت کند مجلس خبرگان قانون اساسی را که کپی قانون اساسی فرنگ رفته ها را مبنای چرک نویس خود گذاشتند و قدر آموزش در این چرک نویس غربی دیده شد و الا بنظر من اساسا آموزش و اطلاعات نباید زیر شاخه دولت می رفتند و باید در ساختار مدیریت های ماندگار ده سال به بالا قرار میگرفتند تا ما امروز این شرایط نامیمون که هر روزی یکی بر آموزش نظارت و مدیریت میکند را نداشتیم آخر مگر میشود درست در حین نتیجه گیری از امتحانات ناگهانی وزارتخانه وزیر نداشته باشد؟ این بی ثباتی را چه نام نهیم؟ مگر نه اینکه باید توجه کنیم که دوره مدارس از دانشگاه مهم تر است؟ بر چه کسی پوشیده است که  که رشد عقلی بچه ها در این دوره شکل می گیرد. و مگر نباید سعی کنیم تا کسانی که فرزندان ما را فاسد بار می آورند، به مدارس و دانشگاه ها وارد نشوند و در این امر مسامحه حرام است؟ . این سیستم و یا ساختار آموزشی اساسا باید تغییر یابد و ساختاری با ثبات و جهت دار و در مسیر اعتلای تفکر دینی و اسلامی همه ساختار آموزشی در کشور را اعم از پیش دبستانی و دبستانی و دانشگاهی و حتی حوزه ها را زیر پوشش مدیریتی باثبات قرار دهد. والا گام دوم هم همین آش است و همین کاسه که از این بابت فی الواقع سرقبر این وزارت همگی باید به زیارت اهل قبور برویم که واویلا؟والسلام

حمید رضا نقاشیان