به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد شورای عالی انقلاب فرهنگی به عنوان عالی‌ترین نهاد سیاست‌گذار در زمینه تحقق اهداف انقلاب فرهنگی در نظام جمهوری اسلامی که با هدف تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری کلان در زمینه فرهنگ و آموزش با دستور امام خمینی(ره) تشکیل شد و از سوی رهبر معظم انقلاب نیز به عنوان اتاق فرمان فرهنگی کشور نامیده شده، مدتی است خود گرفتار خرده سیاست‌ها و سلایق شخصی شده و بیش از چهار ماه است به دلیل عدم موافقت جناب رئیس جمهور به دلایل متعدد از قبیل عدم تعیین وقت یا مخالفت با دعوت برخی اعضای حقیقی شورا تشکیل جلسه نمی‌دهد و عملا به تعطیلی کشانده شده است. و اینکه در یک کشوری که همه زیر ساخت های کلان کشور بوی فرهنگ میدهند شورای متولی فرهنگ را تعطیل کنیم نمیتوان جرم تلقی نکرد. اختلاف‌نظرهای طبیعی در جلسات شورای انقلاب فرهنگی میان اعضای این شورا با روحانی که به عنوان علت اصلی عدم تشکیل این جلسات مذکور برشمرده میشود نتیجه ای جز رو در رویی جریان انقلاب با جریان لیبرال نداشته است و جریان لیبرال که مسئولیت اداره شورا به عهده اوست این فرایند را بر نمیتابد. چرا که این شورا با دغدغه اصلی ناهنجاری های فرهنگی موجود در کشور باید به بررسی بنیادهای این شرایط که در تعمیق و تشدید اختلاف سیاسی اجتماعی موثر بوده اند بپردازد.
واقعیت این است که نحوه تعاملات جناب رئیس جمهور در دیگر مجموعه‌هایی که تصمیمات به‌صورت جمعی اتخاذ میشود همچون مجمع تشخیص مصلحت نظام حتی در زمان ریاست مرحوم هاشمی رفسنجانی و دیگر شوراهای عالی و همچنین نوع تعامل ایشان با منتقدان و به کارگیری واژه‌هایی از قبیل «بی‌سواد»، «بی‌شناسنامه»، «عصر حجری»، «تازه به دوران رسیده»، «بزدل»، «بی‌عقل» و… از مصادیقی است که خیلی صریح و روشن حکایت از این دارد که شعار و عملکرد رئیس جمهور در تضاد با تصمیمات شورایی و تحمل نقد دیگران برای رسیدن به یک خرد جمعی که از پیامدهای گفتمان آزادی است، تحمل ناپذیری است.علت اینکه حسن روحانی، منبعث از اخلاق فردی در مقایسه با مسئولان ارشد اجرایی گذشته دارای نوعی عصبانیت رفتاری است، اینگونه تصمیمات به نوعی شاخصه اقتدارگرایی و مناسبات غیردموکراتیکش را بیش از دیگران عیان کرده که در نوع خود بی‌نظیر است ؛ به‌طوری که در هیچ یک از ادوار گذشته، شورای عالی انقلاب فرهنگی در دولت‌های پیشین تاکنون اینگونه مورد بی‌اعتنایی هیچ رئیس جمهوری قرار نگرفته است. از سوی دیگر و از منظر جامعه‌شناختی نیز این روزها ضعف پایگاه اجتماعی رئیس جمهور روحانی و دولت و زمزمه‌هایی مبنی بر عبور بخشی از جریانهای حامی از دولت و رئیس جمهور به دلیل ناتوانی در عمل به وعده‌های مختلف خصوصا معیشتی و اقتصادی، و وعده وعید های برجامی ، ایشان را در برابر نقدها و اظهارنظرهای مخالفین و منتقدین ،از محور شکیبایی و بردباری لازم یک مقام مسئول خارج نموده است. لذا احساس موقعیت شکننده از لحاظ اجتماعی باعث شده دولت و شخص رئیس جمهور به انتقادها و منتقدان با واژه ها و نا صبوری واکنش نشان دهند. اصرار بر تعطیلی جلسات شورای انقلاب فرهنگی توسط رئیس روحانی، که از روحیه بی تحمل و اقتدارگرایانه او نشات می‌گیرد. از همین رو واکنش هاست . تصور کنید یک روحانی با لباس و سبقه روحانی که نمیتواند جز دغدغه فرهنگ داشته باشد با محور کلان تصمیم گیری برای فرهنگ اینگونه رفتار کند؟ به این روحانی حتی صرف نظر از مسئولیت اجرایی او نمیتوان انگ ضد فرهنگ زد؟ و حال اگر یک روحانی از هر نحله ای ضد فرهنگ شد وجود لباس فرهنگی برای اندام او جایز است؟ اینجاست که پیشنهاد خلع لباس برای این نوع روحانی پیشنهادی مناسب و اساسا حق مطلب است و تاخیر در آن حتما معاقبه دنیوی و اخروی را در پی خواهد داشت. والسلام
حمید رضا نقاشیان
- منبع خبر : صبح اقتصاد
