چرا روحانی به مجلس نرفت؟
چرا روحانی به مجلس نرفت؟
با اینکه ارائه گزارش عملکرد سالانه رئیس دولت به نمایندگان مجلس جزو وظایف مصرح در قانون اساسی برای دولت نیست و ارائه برنامه و کسب رأی اعتماد صراحتاً محدود به زمان معرفی هیئت وزرا به مجلس است، لاکن از انجا که در آیین نامه داخلی مجلس که حکم قانون را داراست آمده، دولت باید به مجلس گزارش سالانه بدهد.

به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد علی ربیعی سخنگوی دولت، ۳۰ تیر سال جاری در یادداشتی در روزنامه ایران با عنوان «رأی اعتماد سالانه»، به‌نقد مصوبه مجلس پرداخت و نوشت: نظارت مستمر نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی ‌بر عملکرد دولت با شیوه‌های گوناگون در قانون پیش‌بینی شده است… با این‌حال روز چهارشنبه گذشته در جلسه هیئت دولت آقای امیری، معاون پارلمانی رئیس‌جمهوری آیین‌نامه داخلی جدید مجلس را توضیح داد… در بخشی از این آیین‌نامه آمده است که گویا رئیس‌جمهوری و وزرا هر سال باید به مجلس گزارش ارائه کنند و نمایندگان در مورد گزارش آنها قضاوت خواهند کرد… به‌نظر می‌رسد این روند به چیزی شبیه رأی اعتماد مجدد تبدیل خواهد شد. یکی از حقوقدانان برجسته می‌گفت در جایی نظیر ندارد که وزرا علاوه‌ بر سؤال، تذکر و استیضاح مکلف شوند تا سالانه در معرض قضاوت مجدد قرار بگیرند.

آقای ربیعی اعلام کرده که دولت با این اقدام مخالف است و این کار را انجام نمی‌دهد.همچنین علی‌اصغر یوسف‌نژاد، عضو هیئت‌رئیسه مجلس، چهارم مردادماه در گفت‌وگو با تسنیم از نامه «لاریجانی» به «روحانی» برای ارائه گزارش سالانه به مجلس خبر داد و با بیان اینکه طبق ماده ۲۳۵ آئین‌نامه داخلی پارلمان، رئیس‌جمهور و وزرا باید مردادماه هرسال به نمایندگان درباره عملکرد دولت گزارش دهند، گفت: این گزارش باید براساس برنامه ارائه‌شده در زمان رأی اعتماد وزرا و همچنین طبق تکالیف و مأموریت‌هایی که براساس اسناد بالادستی بر عهده وزرا است تدوین شود و آنها عملکرد وزارتخانه متبوع در سال گذشته و برنامه خود برای سال آینده را ارائه دهند. در همین ارتباط محمدرضا صباغیان بافقی، نماینده مردم بافق در مجلس در تذکری شفاهی گفت: «قرار بود بر اساس آئین‌نامه مجلس شورای اسلامی، رئیس‌جمهور و وزرا در مردادماه با حضور در نهاد قانون‌گذاری به نمایندگان گزارش دهند اما ظاهراً دولت با این موضوع مخالفت و عنوان کرده که گزارش نمی‌دهد!» علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی ‌هم در پاسخ به تذکر صباغیان اعلام کرد: «هیئت‌رئیسه مجلس با ارسال نامه رسمی ‌به رئیس‌جمهور و به وزرا از آنها خواسته در صحن علنی مجلس به نمایندگان گزارش بدهند [حال‌ آنکه] طوری که من شنیدم، رئیس‌جمهور به مقام معظم رهبری نامه‌ای دادند مبنی بر اینکه حضور دولت در مجلس برای ارائه گزارش‌ اشکال دارد و رهبر معظم انقلاب هم این نامه را به هیئت حل اختلاف قوا ارجاع داده‌اند.»

حال و با نگاهی به انچه بین مجلس و دولت در حال جریان است و مشابه آن نیز بین مجلس قبلی با دولت احمدی نژاد در جریان بود چند سئوال عمده به ذهن انسان میرسد: اولاً؛ دولتی که به دولت «وعده‌ها» مشهور شده و از گزارش‌های صد روزه و سالانه و حرف زدن با مردم سخن می‌گفت، چرا حالا از ارائه گزارش به مجلس نگران است؟ مگر قرار است بر اساس آن گزارش، دولت یا وزیری را استیضاح کنند؟ آن‌هم گزارش سالانه! نه گزارش‌های ماهانه یا هفتگی! ثانیاً؛ مگر دولت به اصطلاح  تدبیر و امید که بخشی از هوادارانش در قالب لیست امید به مجلس راه یافتند، به «قانون» و اصل «قانون‌گرایی» اعتقادی ندارد که این‌گونه قانون آیین‌نامه داخلی مجلس را دارای ایراد و مشکل می‌دانند؟ ثالثاً؛ چرا دولت روحانی که هر از گاهی در مواضعش از عملکرد دولتش دفاع کرده و بارها دولت را «دولت موفق» دانسته اکنون از گزارش‌دهی به مجلس نگران است؟ روحانی در یکی از سخنرانی‌هایش در دفاع از عملکرد دولت خود، برخی از شاخص‌های مثبت اقتصادی در ایران را «بی‌سابقه» خوانده بود! او در یکی دیگر سخنرانی‌هایش گفته بود: «در تاریخ بعد از انقلاب این اولین مرتبه است که در یک سال هم تورم تک‌رقمی‌ باشد و هم رشد اقتصادی صورت بگیرد». حال و با این تفاسیر چرا دولت تدبیر و امید در مواردی از این قبیل، به مجلس شورای اسلامی‌که «در رأس امور است» و «حق تحقیق و تفحص در تمام امور کشور» را دارد، گزارشی ارائه نمیکند؟  و رابعاً  یکی از مواردی که دولت بارها بر آن تأکید داشته، مسئله «شفافیت» بوده است. چرا دولتی که بارها و بعضا اغراق آمیز از صداقت و شفافیت و قانون‌گرایی سخن گفته، از گزارش دادن به مجلس فرار می‌کند؟ گفتنی است که خبرگزاری‌ها ۳۰ تیرماه سال جاری گزارش دادند که ۵۳۰ روز و قریب به یک ‌سال‌ونیم از آخرین نشست خبری رئیس‌جمهور با خبرنگاران و اصحاب رسانه و همچنین ۳۴۹ روز از آخرین گفت‌وگوی تلویزیونی وی با مردم می‌گذرد و هنوز خبری از برگزاری از نشست خبری یا گفت‌وگوی تلویزیونی با مردم نیست. این در حالی است که وی در شش سال اخیر به‌طور متوسط در هرسال حداقل یک نشست خبری و دو گفت‌وگوی تلویزیونی داشته ولی این میانگین در سال گذشته یعنی سال ۹۷ نیز تقلیل یافته است. ضمن اینکه از حدود نیمه‌های سال گذشته هم دولت سخنگو نداشت که تا حدودی به سؤالاتی که از قوه مجریه می‌شود پاسخ بگوید. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که دولت از کرده و اندوخته عملیاتی معقولی برخوردار نیست که راضی به ارائه آن در یک نشست تلویزیونی یا یک ارائه گزارش به مجلس بوده باشد. والسلام

حمید رضا نقاشیان