چرا فاطمه (س) اساس بقاست
به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد , اشراف قریش در زمان پیامبر به دو دسته تقسیم میشدند. یک دسته با پیامبر و رسالت او مخالفت میکردند و عده‌ای هم با سکوت و بی‌طرفی منتظر بودند شرایط مسیر قدرت را تعریف نموده خود را در بستر قدرت به اعتبار قریشی بودن به قدرت بچسبانند.
از میان این دو دسته تعداد بسیار کمی به رسالت رسول گرامی اسلام از منظر رسالت به ما هو رسالت نگاه میکردند. در دوره ده ساله تبلیغ اسلام بصورت مخفیانه و فرد به فرد جنگ قدرت در فضای بیرون از موازین اعتقادی مشهود بود. مخالفین رسالت پیام را می‌شنیدند اما با شرایط خود تطبیق میدادند و همین امر موجب میشد در مسیر رسالت رسول گرامی اسلام نظاره گران در کمین نشسته نقشه راه طراحی کنند. این نقشه راه حاکی از آن بود که چگونه میتوان با سیاست، قدرت را از چنگ مسلمانان خارج و به نفع مطامع خود مصادره نمود. جریان که به خروج رسول گرامی اسلام از مکه انجامید اردوگاه کفر و نفاق در یک واخوردگی فرو رفتند و زمینه را برای مبارزه و جنگ علنی فراهم کردند. بعد از هجرت پیامبر اسلام به مدینه و استقبال مدینه از ایشان مطالبه گران با دو شیوه با رسول گرامی اسلام رفتار کردند. شیوه اول تقابل علنی و براه انداختن جنگ و شیوه دوم نفوذ در ساختار حکومت و رصد نمودن شرایط برای زمان مناسب. تا اینکه بعد از عروج ملکوتی رسول گرامی اسلام زمینه را برای چرخاندن شرایط بسمت مطامع خود آماده یافته و ماجرای سقیفه بنی ساعده را براه انداخته و مسیر را از مسیر دلخواه رسول گرامی اسلام در هاله ای از تزویر که یک روی آن ظاهری اسلامی داشت و روی دیگر آن از اشرافیت دوران جاهلی انباشته بود، چرخانیدند. رسالت دخت پیامبر از اینجا آغاز میشود که با انگیزه افشای تزویر خانه به خانه در تدارک یادآوری نیات و فرامین رسول گرامی اسلام به ذکر مناقب شوی خود که امام اول مسلمین محسوب میشدند پرداخته و تخم تردید در موازین حکومت اشراف را نهادینه کردند. اگر نبود اقداماتی که فاطمه زهرا سلام الله علیها در این بنیان گذاری، که به کرسی افکار و اذهان نشانید هرگز اثری از اسلام راستین باقی نگذاشته بودند. علت اصلی حمله به منزل ایشان هم همین امر است که فاطمه رسالتی پایدار را بنا نهاده بود که صاحبان قدرت تزویر و نفاق این اساس را بر نمیتابیدند. همین اساس شرعا و عرفا و مفهومی و استدلالی موجب بقای تفکر شیعه و ماندگاری امامت گردید. در انقلاب اسلامی ایران که ریشه در نیت فاطمه زهرا سلام الله علیها داشت و در نهاد خود زمینه احیای امامت را برای آماده سازی شراط ظهور فراهم میکرد نیز اشراف دو دسته شدند و با امام خمینی رحمت الله علیه به شیوه مبارزه با رسول گرامی اسلام عمل نمودند. یک دسته به تقابل علنی و دسته ای به نفوذ و زمینه سازی برای به قدرت رسیدن خود پرداختند. حتی برخی از شاگردان حضرت امام رحمت الله علیه موذیانه و یا حتی جاهلانه بدون اینکه بدانند چه جریان هایی آنها را تحریک میکنند با مقابله با امام رحمت الله علیه پرداختند. فراموش نمیکنم آیت‌الله آذری قمی به همراه برخی دیگر از اعضای جناح بظاهر تعریف شده بعنوان جناح راست آن زمان با عقبه سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در روزنامه رسالت نظرات خود را بیان میکردند و قصدشان شاید خیر بود اما نمیدانستند اگر عنصر مفهومی ولایت مطلقه که نظر امام رحمت الله بود را بزنند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ این طیف، قبل از صدور فتوای امام درباره ولایت مطلقه، تا حدودی با این نظر امام مخالف بودند و در روزنامه رسالت نیز نظرات خود را بیان میکردند. مهدی نصیری که در آن زمان در روزنامه کیهان مسئول تدوین مقالات بود، درباره شرایط صدور فتوای حضرت امام درباره ولایت مطلقه فقیه و نحوه تشکیل مجمع تشخیص مصلحت می‌نویسد: «در سالهای ۶۴ و ۶۵ بحثی در روزنامه رسالت توسط جریانی که نزدیک به جامعه روحانیت و جامعه مدرسین بود، مطرح شد مبنی بر اینکه اختیارات حاکم و حکومت اسلامی در چارچوب احکام اولیه و ثانویه است و فراتر از آن اختیاری برای جعل حکم و قانون ندارد. این حرف بدان معنا بود که حکومت و نظام اسلامی نمی‌توانست برای بسیاری از امور جدید و مستحدث مانند مالیات و قانون کار و دهها مورد دیگر مداخله و قانونگذاری کند، چرا که مثلا بر اساس این نگاه، در احکام اولیه آنچه مطرح است خمس و زکات است و سخنی از مالیات نرفته است و یا اینکه دولت حق نداشت در قرارداد بین کارفرما و کارگر دخالت کند و کارفرما را ملزم به بیمه و یا حداقل حقوق کند، چرا که در احکام اولیه دینی آنچه بین کارفرما و کارگر قرارداد می شود، اعتبار دارد و عامل سومی به نام دولت نمی‌تواند مداخله کند. آیت الله آذری قمی عضو جامعه مدرسین و احمد توکلی وزیر کار اول دولت مهندس موسوی از جمله کسانی بودند که این بحث را در روزنامه رسالت دنبال میکردند. این موضوع تنش‌هایی را در سطح مجلس و مطبوعات و محافل حوزوی برانگیخت و دولت را در تنگنا قرار داد. از همین رو وزیر کار وقت، آقای سرحدی‌زاده ـ که بخشی از این بحث ناظر به قانون کار بودـ استفتایی را خطاب به امام خمینی(ره) درباره میزان اختیارات حکومت و دولت اسلامی ارسال کرد و امام در پاسخ به سئوالات وی، اختیارات حاکم و حکومت اسلامی را فراتر از احکام اولیه و ثانویه دانسته و تصریح کردند که هرجا مصلحت جامعه و نظام اقتضاء کند، حکومت دینی می‌تواند جعل قانون کرده و در صورتی که آن قانون در تعارض با حکم اولی شرع باشد، آن حکم را تا زمان وجود آن مصلحت تعطیل کند. همین فتوای امام بود که یک سال بعد در بازنگری قانون اساسی مبنای تشکیل نهاد مجمع تشخیص مصلحت نظام شد». نگاه امام (ره) یک نگاه کاملا فاطمی است و در این شرایط به اعتبار استقبال مردم از پیروزی انقلاب اسلامی زمینه را برای تفکر اشرافیت در قالب دین علیه دین بست. لذا باید دانست که فاطمیه یک مسیر است که از مبارزه با استکبار بعد از پیامبر آغاز شده و در مسیر تجلی امامت سیر کرده و همراه با انقلاب اسلامی از پیچ و خمها عبور خواهد نمود و ظهور منجی عالم بشریت را محقق خواهد نمود. والسلام
حمیدرضا نقاشیان
- منبع خبر : صبح اقتصاد
