کرونا در نگاه امروز پژوهشگران

به گزارش واحد تحلیلی خبرگزاری صبح اقتصاد ,  دو سه روز قبل توئيتی را میخواندم که میگفت: «گروهی از دانشمندان طی یک تحقیق دریافته اند که ویروس کرونا در مکانهای سربسته از طریق هوا به آسانی به انسان انتقال می یابد و تنها نشستن بر کنار در و یا پنجره های باز است که انتشار آن کمی کاهش می یابد».

این توئیت میگوید: « پژوهشگران با تمرکز روی مسافران یک اتوبوس آلوده در چین به این نتیجه رسیده اند که این تحقیق را در نشریه « طب داخلی جاما » منتشر کنند». گویا اتوبوس مزبور حامل زائران بودائی بوده و در اوایل سال ۲۰۲۰ در ماه ژانویه از (ووهان) چین به شهر (نینگبو) میرفته است و فقط یکی از مسافران آن در گذشته به کوید ۱۹ مبتلا بوده و مدتها گذشته و نجات یافته بوده است. پژوهشگران دریافته اند که در این سفر که کمتر از یکساعت به طول انجامیده فقط در اثر انتشار ویروس از طریق ناقل در هوا ۲۴ مسافر دیگر به کوید ۱۹ مبتلا شده اند. گزارش می گوید، این ابتلا شامل مسافرانی که در ردیف آخر اتوبوس هم اسکان داشته اند شده است. تنها کسانی که در کنار (پنجره باز) نشسته بودند از ابتلا به ویروس کرونا مصون مانده اند. این تحقیق اگر چه میدان های تجربه را به تعدد طی نکرده لاکن شاهدی بر پیچیدگی رفتار این ویروس است. بسیاری از دانشمندان بجز در حوزه پاندمیک ویروس کوید ۱۹ به اظهارنظر در حوزه های دیگری هم به انتقال نظر پرداخته اند. مقاله دیگری را در همین را بطه میدیدم که بر محور نظریه «سه جهان» پوپر تمرکز خود را روی تاثیر این ویروس بر عقلانیت حاکم بر حیات بشر گذاشته و اینگونه مینویسد که: «ویروس کرونا چگونه می‌تواند تأثیری وسیع و گسترده بر زیست‌ بوم عقلانیت بگذارد و به واسطۀ وجود سه جهان  چگونه ویروس‌هایی که تهدیدی برای انسان هستند، می‌توانند تهدیدی برای کل حیات در کرۀ زمین باشند. از طرفی مقالۀ مذکور ضمن تأکید بر تفاوت مهم معرفت شناختی علم و تکنولوژی توضیح می‌دهد نقش نقادانۀ علم به تکنولوژی تا چه اندازه اهمیت دارد و در عین حال می‌تواند الهام‌ بخش تکنولوژی ‌های پاک و الهام‌ بخش ابداع تکنولوژی‌هایی برای جلوگیری از بحران‌های بیشتر داشته باشد. این مقاله تاکید می کند که رویکرد درست، قرار دادن تکنولوژی در سپهر عقلانیت است، اتخاذ رویکردهای غیرعقلانی و فلسفه‌هایی که علم را به تکنولوژی فرو می‌کاهند یا آن دو را باهم خلط می‌کنند، نه تنها نادرست است، بلکه زمینه ‌ساز بحران‌های بیشتر و عمیق‌تر نه تنها برای انسان، بلکه برای کل حیات در کرۀ زمین است». بحران امروز کرونا تا امروز که نزدیک به ۹ ماه جهان را به چالش تکنولوژیک و مطالعات کشیده قطعا بی تاثیر در فرایندسازی در عقلانیت بشر نبوده است. گاهی یک پدیده میتواند برای بشر شوق حیات ایجاد نماید من باب مثال رفتن انسان به کره ماه اینگونه بود که در انسان شوق ایجاد میکرد اما کرونا در طول عمر خود بشریت را دچار ترس کرده است. اینکه در جهان مبتلایان به نزدیک ۳۰ میلیون میرسند و هنوز امیدی برای راه چاره در مقابله با این ویروس دست نیافتنی است بدون شک چنگال های راهبردی دانش پزشکی را قفل کرده و همین فرایند محور عقل بشر را به تکاپو برده است. اینکه مردم جهان امروز در خصوص کرونا چند گونه فکر و نگاه دارند و تاثیر اخبار عدم موفقیت جهانی در درمان آن بر مردم چه بوده خود یک پدیده محسوب میشود. پدیده ای که برای این مردم در این شرایط زمانی دهشت زاست اما همین بشر در گذشته نیز با امثال این پدیده ها دست و پنجه نرم کرده است و در همان دوره ها هم بطور نسبی در مهار پدیده موفق عمل کرده،، کشته داده،، تست کرده،، زمان گذاشته،، به راه چاره رسیده. نگاه امروز پژوهشگران درمان یاب اول شناخت پدیده بوده و سپس به دنبال مهار آن رفته اند. اینکه هنوز در یک پژوهش اعلام میشود این ویروس از طریق هوا هم سرایت پذیر است یعنی امروز پژوهش در حوزه اولی بسر میبرد و دوره شناخت خود را تکامل نبخشیده پس نباید بزودی منتظر راه درمان بود و در حوزه عقلانیت راه همزیستی با کوید ۱۹ تنها راه گذار عمر در ترکیب دادن زندگی در احتیاط است. والسلام

 حمید رضا نقاشیان