چند شب پیش در شبکه افق صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران شاهد مناظره ای بودم که آقای ثابتی بین دکتر طغیانی و دکتر جبرائیلی در برنامه جهان آرا ترتیب داده بود.

هر کشوری گرفتاری‌های اقتصادی ما را داشت و برای ایجاد اشتغال و افزایش بهره‌وری و بفرموده مقام معظم رهبری « جهش تولید» به راههایی برای آوردن سرمایه می‌اندیشید و مسیر جذب پول خارجی که خود به نوعی به منزله تولید محسوب میشود را هموار میکرد اما دولت روحانی هرگز به این راهها نیاندیشید و در مسیر برجام با غرب و یا در مسیر فروش نفت خام سیاستگزاری کرد که هر دو بسمت بن‌بست کشیده شد.

هجوم رسانه‌ای به تفاهم‌نامه همکاری‌های اقتصادی ایران و چین توسط جریانهای داخلی و خارجی و خصوصا آنها که در صد سال گذشته خون غربی در رگهایشان میجوشد و کشور به این عظمت با این همه منطق عقلانی را دستخوش محورهای وارداتی ذهن خود کرده‌اند به انسان تکلیف میکند که جلوی تحریفهای شیطنت‌آمیز که لابلای خبرهایی که میدهند را با افشاگری گرفته و مردم عزیز این کشور انقلابی و مقاوم را نسبت به موذیانهترین القائات هشیار نماید.

مقاله جالب توجهی از جانب طرفداران کدخدا در اردوگاه اصلاح طلبان را به قلم «کوروش احمدی» با سابقه فعال سیاسی اصلاح‌طلب و دیپلمات سابق می‌خواندم که بنظرم مقاله روشن‌کننده‌ای بر این محور بود که هم اصلاح‌طلبی مصطلح در ایران به بن‌بست رسیده و هم تحلیل درستی از این بن‌بست به ذهن میرسد که غرب هم با حسن روحانی در ایران به بن‌بست رسید و راهی جز عقب‌‍‌نشینی راهبردی در پیش رو نخواهد داشت.

معاون سیاسی وزیر خارجه و رئیس هیئت سیاسی کشورمان در نشست کمیسیون مشترک برجام عصر روز چهارشنبه ۱۸ فروردین ۱۴۰۰ با «الکساندر شالنبرگ» وزیر خارجه اتریش دیدار و گفتگو کرد.

یک تحقیق کوتاه در اینترنت و رصد کردن اقداماتی که ترامپ در طول ۴ سال ریاست جمهوری از منظر جمهوری‌خواهان آمریکایی و در طول سه ماه گذشته کاخ سفید با مستاجری بایدن از منظر دموکراتها علیه جمهوری خلق چین، بخرج رسانه و اجرا برده‌اند، نشان از واکنش دولتهای آمریکایی نسبت به گزارشاتی است که وزارت خارجه آمریکا و سازمانهای اطلاعاتی و اتاقهای فکر و بانکهای موجود در آمریکا چه محرمانه و چه آشکار در تحریک سیاستمداران علیه چین تنظیم و بخورد دستگاه اجرایی ایالات متحده آمریکا داده اند، دارد.

اعتلای اقتصادی چین در آسیا از این منظر که امروز میتوان ترک‌های فروپاشی اقتصاد امریکا را واضح‌تر ببینیم، اهمیتی شگرف به دنبال دارد.

مخاطبین ارجمند روزنامه و حوزه‌های خبری دیجیتال موسسه سخن گستر ضمن تبریک سالی درخشان در فهم و اقدام، این اولین سرمقاله‌ای است که در سال ۱۴۰۰ در روزنامه به انتشار میرسانم و به نوعی در مسیر پیشبینی‌های ممکن‌الحصول، خود را در فضای احتمالات قرار داده کمی بلند فکر میکنم تا شاید به نوعی بتوانیم به روند محقق شدن انتظارات در جمهوری اسلامی ایران نیم نگاهی داشته باشیم.

چند روزی است که با خود در این اندیشه ساعتهای عمرم را میگذرانم که سال ۱۳۹۹ که آخرین سال از قرن ۱۴ هجری خورشیدی بود را چگونه گذراندیم؟

انتخابات خردادماه سال آتی ۱۴۰۰ برای کشور را باید از حیاتی‌ترین انتخابات‌های ۴۲ سال گذشته ارزیابی کرد. چرا که جریان ارتجاعی لیبرالیزم در کشور به میزانی مفتضح شده که حتی احتمال میرود کاندیدایی معرفی نکند