درتازه‌ترین تغییرات ساختاراداری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، «اداره‌کل هنرهای نمایشی» به «دفتر هنرهای نمایشی» تقلیل جایگاه یافته است. این تصمیم درحالی اتخاذ شده که جامعه تئاتری و هنرهای نمایشی، سال‌هادرپی ارتقای جایگاه خود به یک سازمان مستقل، همانند سازمان سینمایی، بوده است. بنابراین طبیعی است که چنین تغییری، نگرانی‌ها را درباره آینده و اهمیت تئاتردرحوزه مدیریت فرهنگی کشور افزایش دهد.

محققان موزه ملی تاریخ مسکو، با همکاری متخصصان فناوری از یک مرکز نوآوری پیشرو، با موفقیت ظاهر یک ماسک متوفیان نادر متعلق به قوم باستانی تاشتیک در جنوب سیبری را بازسازی و ابعاد جدیدی از زندگی این قوم را مشخص کردند.

رئیس هیات‌مدیره جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران گفت: سپردن انتخاب نماینده ایران به خانه سینما اقدامی مثبت است، زیرا تصمیم‌گیری در اختیار کسانی قرار می‌گیرد که سال‌ها در این حوزه فعالیت کرده‌اند و با ظرافت‌های انتخاب آشنا هستند.

حسین علیزاده از تاثیرگذارترین موسیقیدانانی است که موسیقی هنری امروز ایران مدیون تلاش‌های بی‌وقفه اوست. این آهنگساز طی سال‌های متمادی فعالیت جدی و بدون وقفه، جریانی را بدعت گذاشته که حاصل نگاه شخصی و خلاقانه او به موسیقی ایران است.

پس از ثبت ۱۲۶ اثر ملی، این بار نوبت ۱۵ میراث ناب از آیین‌ها، خوراک‌ها و هنرهای اصیل فارس است که راه ثبت رسمی در کشور را هموار می‌کنند.

رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی گفت: استاد محمود فرشچیان از نوابغ کم‌نظیر تاریخ معاصر ایران بود که نه تنها به واسطه هنر بی‌بدیل خود، بلکه به سبب اخلاق، ایمان، تقوا و تواضع مثال‌زدنی‌اش در حافظه فرهنگی و هنری کشور جاودانه خواهد ماند.

محمود پاک نیت، بازیگر سینما و تلویزیون ضمن انتقاد از فشار زیاد کار در روند سریال‌سازی گفت: تلویزیون وقتی زمانی محدود را با بودجه‌ای ناکافی صرف کند، عوامل مجبورند با سرعت بالایی کار کنند و خروجی جذابی هم نخواهد داشت. سریال‌های ارزشمند تلویزیون زمانی ساخته شد که عجله‌ای در کار نبود.

همزمان با ایام سوگواری رحلت پیامبر اکرم(ص)، شهادت امام حسن مجتبی(ع) و امام رضا(ع) نمایش‌های سراسر کشور روی صحنه نمی‌روند.

بازیگر و فیلم‌ساز ایرانی گفت: از دست‌ هیات مدیره و مدیران استقلال دیوانه شدم؛ سر در نمی‌آورم چه سازوکاری در این باشگاه حاکم است، یک آشپزخانه صنعتی هم اینقدر تغییرات ندارد!

«هم این/ هم آن» نمایشی است که با دو بازیگر قدرتمند، متنی دیالوگ‌محور و کارگردانی مینیمال، تجربه‌ای صمیمی اما اندیشمندانه خلق می‌کند. هرچند کندی ریتم و کمبود تنوع بصری در برخی بخش‌ها می‌تواند تماشاگر کم‌حوصله را به چالش بکشد، برای مخاطبی که به تئاتر گفت‌وگو و لایه‌مند علاقه‌مند است، اثری ارزشمند و قابل‌تأمل محسوب می‌شود.