در این دوهفته اخیر گفته هایی از طرف آمریکا و اروپا در تریبونها میشنویم که میگویند درسته که سند راهبرد امنیت ملی ۲۰۲۵ آمریکا به‌طور رسمی اروپا را از رابطه با خود «حذف» نکرده، اما با زبانی بی‌سابقه و تند، جایگاه این قاره را در اولویت‌های واشنگتن به شدت تنزل داده و به حاشیه برده است . در عوض، تمرکز اصلی استراتژی جدید بر تثبیت هژمونی انحصاری آمریکا در نیمکره غربی (قاره آمریکا) در شرف پیاده سازی و تحقق است.

وزیر جنگ آمریکا در اظهاراتی متوهمانه مدعی نابودی تاسیسات هسته‌ای ایران در تجاوزات خردادماه رژیم صهیونیستی و واشنگتن به کشورمان شد.

رئیس مجلس ملی ونزوئلا با محکوم کردن بمباران‌های آمریکا در کارائیب به عنوان «قتل»، اطمینان داد که تحقیقاتی در این رابطه انجام خواهد شد.

نشریه فایننشال‌تایمز در تحلیلی تازه اعلام کرد سیاست تعرفه‌ای دولت آمریکا در دوره دونالد ترامپ به‌جای تحقق اهداف وعده‌داده‌شده، اکنون با موجی از عقب‌نشینی‌ها، فشار تورمی و نارضایتی صنایع روبه‌روست؛ روندی که نشان می‌دهد این رویکرد عملاً به مرحله فرسایش رسیده و اثرگذاری خود را از دست داده است.

چین و آمریکا رابطه ای در هم تنیده دارند که بدون یک پژوهش جامع ابعاد آن غیر قابل درک است . بر اساس پژوهشی جدید از آزمایشگاه AidData در دانشگاه ویلیام و مری، ادعای مطرح شده در نشریه نیوزویک نشان میدهد الگوی وامدهی چین برخلاف تصور عمومی، نه بر کشورهای در حال توسعه، بلکه بر کشورهای ثروتمند متمرکز شده و ایالات متحده بزرگترین دریافت کننده وام از چین در جهان است.

مذاکره‌کننده ارشد اوکراین از رایزنی با مقامات آمریکایی در سوئیس، طی روزهای آتی خبر داد.

«دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری آمریکا در ضیافت شامی که مناسبت به سفر «محمد بن سلمان» ولیعهد عربستان به واشنگتن ترتیب داده بود، این کشور را متحد اصلی غیرناتو ایالات متحده اعلام کرد.

خبرگزاری آسوشیتدپرس امروز (سه‌شنبه) به نقل از نتایج یک پژوهش جدید نوشت: در حالیکه آمریکا به دیگر کشورها در مورد استقراض از بانک‌های دولتی چین هشدار می‌دهد، ناخواسته به بزرگ‌ترین وام‌گیرنده از این بانک‌ها تبدیل شده است.

اندیشکده «شورای روابط خارجی» آمریکا می‌نویسد: شکاف میان سیاست، استراتژی و واقعیت‌های بودجه و سیاست داخلی آمریکا همچنان بزرگ است و در دولتی با رهبری غیرقابل پیش‌بینی، حتی مفصل‌ترین اسناد امنیتی نیز شاید تصویر روشنی از آینده ندهند.

همان‌گونه‌ای که مراسم اسکار نیمی از مخاطبان خود را نسبت به بیست سال پیش از دست داده است، فیلم‌هایی که بیشتر برای مخاطبان جشنواره‌ها و شوهای اهدای جوایز سینمایی ساخته می‌شوند نیز با استقبال مردم عادی همراه نمی‌شوند؛ به‌غیر برنده جایزه کن، حتی فیلم‌های کارگردانان و بازیگران معروف نیز در گیشه ندرخشیدند.