جهت گیری های رکس تیلرسون در جهت ممانعت از بروز جنگ و پیروی از سیاستهای اروپایی در در مواجهه امریکا با تحریم و حتی نگاه متفاوت وی به موضوع برجام و بالا خره تقابل دیپلماتیک وی با سیاستهای رژیم صهیونیستی ممکن است کار دست خودش وحتی بقیه همفکران و دوستانش در کاخ سفید بدهد.
نیویورک تایمز به نقل از مقامات کاخ سفیداینگونه افشاگری نموده است که رکس تیلرسون، وزیر خارجه ایالات متحده امریکا، در چند هفته‌ آینده جای خود را به مایک پمپئو، رئیس کنونی سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، سیا، خواهد داد.
تیلرسون در بسیاری از موضوعات از جمله پرونده هسته‌ای ایران و بحث موشکها و آزمایشات هسته ای کره شمالی و مناقشه قطر با عربستان ، با ترامپ و تند روان کاخ سفید و حتی طرفداران سیاست آبکش داغ در مجلس سنا اختلاف نظر داشته و این اختلاف نظر گاها در رسانه‌ها هم علنی شده است. ترامپ دو ماه پیش پس از آنکه تیلرسون گفت واشنگتن به دنبال مذاکره با پیونگ‌یانگ است، در توییتر نوشت که تیلرسون «دارد وقتش را تلف می‌کند.» این جمله به مفهوم زمینه سازی در رسانه ها برای تغییر او در پست وزارت خارجه تلقی گردید. همین روزنامه روز پنجشنبه گذشته خبر داد که در کاخ سفید صحبت هایی شده که بر اساس آن گفتگوها سناتور جمهوری‌خواه، تام کاتن، فرد برگزیده برای جایگزینیِ آقای مایک پمپئو در سیا خواهد بود. و دومینوی تغییر در حال شکل گرفتن بود که ناگهان فضا در مطبوعات بنفع تیلرسون تغییر جهت داده است که البته باید توحه داشت رسانه ها در امریکا طوفان های مصنوعی میسازند و در گل آلود کردن این فضا بفکر ماهی گرفتن خویشند. اینکه تیلرسون بماند و یا برود در دشمنی آمریکا با ملت و نظام اسلامی ایران هیچ تغییری حاصل نمیشود و طبع استکباری آمریکا و اروپا بر اساس چپاول ملتها و غارت دارایی های کشورهای ضعیفتر بنا شده و نحوه برخورد انان در مقاطع متفاوت ، متفاوت مینمایاند. جمله زیبای مقام معظم رهبری مبنی بر دست آهنی در دستکش مخملی غیر قابل فراموش شدن است.
تیلرسون معتقد است به ملتها زهر بدهیم تا در خواب بمیرند و ترامپ معتقد است آنها را داعش گونه با شمشیر از قفا سر ببریم.
تفاوت انگلیس با آمریکا در نحوه قتل ملتها و سپس غارت ایشان است و الا هر دو از یک نوع قماشند.
بازی با کلمات و غفلت از پشت پرده ایشان میتواند عوامل غرب انگار در وزارت خارجه و سازمان انرژی اتمی ما را خام تر کند.
تیلرسون هم مانند ترزامی نخست وزیر انگلستان، اعتقاد به بقای اسلامی ایران نداردو در دل به دنبال خلع سلاح کردن موشکی ایران است اما کرسی ذهن خویش را در چیدن پایه ها با ملاک دشمنی غیر آشکار چیده است.
اروپا با مصیبتهای اقتصادی امروز خود شدیدا نیاز به پمپاژ روحیه موفقیت در کانونهای صنعتی خود دارد و ایران با داشتن منابع انرژی و ذخایر ارزی میتواند موتور محرکه این نوع موفقیتها قلمداد گردد و این نگاه کمی با نگاه بغض آلود رژیم صهیونیستی که آل سعودی می اندیشد تفاوت دارد و گزینه فریب را از گزینه جنگ ماندگار تر میداند.
لذاست که باید بدانیم رفتن یا ماندن تیلرسون فقط موضع آمریکا را در پذیرش و اعمال یکی از دوشیوه برخورد علنی تر و واضح تر میکند.و باید به عوامل غرب انگار داخلی گوشزد کرد که هیچ کدام از اتخاذ مواضع اعم از گزینه فریب و مشارکت از نوع فرانسوی و یا مخاصمه و تعارض از نوع آل سعودی فی الواقع جشن گرفتن ندارد.

حمید رضا نقاشیان

والسلام