وقتی مدرسه ابتدائی میرفتم ، گاهاً اتفاق می افتاد که دست به اقدامی نسنجیده میزدم و جنس آن اقدام برگشت پذیر نبود، به عبارتی مجبور بودم کار را به شیوه ای که دوست نداشتم ادامه بدهم و این امر پدرم را وادار به تعریف داستانی از مکتب خانه میکرد. ایشان میفرمودند : مکتب […]
وقتی مدرسه ابتدائی میرفتم ، گاهاً اتفاق می افتاد که دست به اقدامی نسنجیده میزدم و جنس آن اقدام برگشت پذیر نبود، به عبارتی مجبور بودم کار را به شیوه ای که دوست نداشتم ادامه بدهم و این امر پدرم را وادار به تعریف داستانی از مکتب خانه میکرد.
ایشان میفرمودند : مکتب دارباشی ،شاگردی را به فلک بسته بود و با ترکه به کف پایش میزد و شاگرد هم ازدرد فریاد میزد و اطرافیان دلسوزی میکردند و واسطه میشدند که علت را جویاشده ومانع ادامه فلک شدن بشوند، علت این بود که مکتب دار باشی به شاگرد میگفت بگو الف و او حاضر بود فلک شده و درد ترکه را برکف پای نازکش تحمل نموده ولی الف را نگوید!
به او میگفتند یک الف گفتن که کار سختی نیست، بگو الف و خود را از این همه درد و رنج و رسوائی برهان.
شاگرد هم وقتی فرصت می یافت میگفت شما نمیفهمید؛ اگر بگویم الف خواهد گفت بگو ب و اگر بگویم ب خواهد گفت بگو پ و این داستان تا ی ادامه دارد.
من الف را نمیگویم تا بقیه سئوال نشود.
حال حکایت کار هسته ای و توافقنامه ژنو در دولت تدبیر و امید است.
روابط مگو ما را مجبور به گفتن الف کرد و امروز مجبوریم در مقابل زوری تقدیم شده التماس هم بکنیم.
وقتی مقایسه میکنم بین شرایط ما قبل از امضای توافقنامه و بعد از آن به این نتیجه میرسم که آن زمان همه گرگها دنبال شکار کردن ما بودند و امروز شکار شده و دعوابر سر آن است که گوشت تنمان را چگونه میل نمایند.
حقاً به مقام معظم رهبری باید دست مریزاد گفت که در فروردین همین امسال در مشهد فرمودند ما به امریکا و مذاکره بدبینیم امابعضی اصرار دارند بشود.
نظام جمهوری اسلامی بدون وجود اقتدار ملی و ابراز این اعتبار هیچ تفاوتی با بسیاری از کشورها که مجبور به تمکین در مقابل استکبارند، نخواهد داشت
اساسا تفکر کوتاه آمدن در مقابل زور مبتنی بر ریشه ای است که با مبانی انقلاب ناسازگار و غیر هم جنس است و از خمیر مایه ماکیاولی برخوردار است
خواست ملت ایران برای رفع تحریم های ظالمانه این نبود و نیست که ما تحقیری با این درجه کلانی را بپذیریم و مجبور به سکوت باشیم.
امریکا رسماً درمقابل دوربین رسانه ها به تند روهای خود میگوید ، صبر کنید ما فعلاً دست و پایشان را بسته ایم و در همین نزدیکی قربانیشان میکنیم و ما مجبوریم به موضوع نگاه کنیم و دم بر نیاوریم چرا که اروپا از پشت سر با ماست و قرار است رئیس جمهور اطریش با هیاتی صدنفره بیایند و به نوعی تحریم را با کمک اروپا دوربزنیم . وچه خیال خامی؟
وهمین خیال خام که فکر شود اروپا خود را به خطر می اندازد و شرکتهای خود را با امریکا به مبارزه خواهد انداخت تا ما تحریم را دور بزنیم بدون اینکه تحلیل شود ما چه میزان قادر به جذب شرکتهای اطریشی و اروپایی هستیم ما را که همیشه صدای بلند اقتدارمان امید بخش جهان ِ ملتها بوده، به سکوتی نا آشنای با انقلاب واداشته است.
آیا واقعاً شکست منویات رژیم صهیونیستی موجب نجات ماست؟
آیا واقعاً اروپا و امریکا بدون درنظر گرفتن منویات رژیم صهیونیستی با ما مذاکره میکنند؟
آیا واقعاً یک قدم عقب نشینی از جانب ما به دومینوی عقب نشینی منجر نخواهدشد؟
آیا منویات لو رفته و آشکار شده ی امریکائیها با اروپا متفاوت است؟
آیا این اظهارات که توسط اوباما و جان کری بیان میشوند، توافقات اروپا و امریکا در خارج از صحنه ی توافقات نیست؟
آیا اظهارات مطروحه دغدغه ملت ایران را نسبت به تحریمها کاهش داده؟
آیا جو حاکم بر شرایط تحریم ها مثقال ذره ای تغییر کرده؟
آیا ما الفی را نگفته ایم که مجبور به تا ی گفتنش باشیم؟
حتماً فراموش نکرده ایم که چند روز پیش رهبر معظم انقلاب و در آستانه روز مبارزه با استکبار یعنی ١٣آبان ماه سال جاری با اشاره به این مساله مهم، فرموده بودند:
« مسئله این است که دشمنى آمریکا با ملّت ایران و با جمهورى اسلامى اصلاً حول محور هسته‌اى نیست؛ این خطا است اگر خیال کنیم که دعواى آمریکا با ما سرِ قضیّه‌ى هسته‌اى است؛ نه، قضیّه‌ى هسته‌اى بهانه است؛ قبل از اینکه مسئله‌ى هسته‌اى مطرح باشد، همین دشمنى‌ها، همین مخالفت‌ها از اوّل انقلاب بود؛ اگر یک روزى هم مسئله‌ى هسته‌اى حل شد – فرض کنید جمهورى اسلامى عقب‌نشینى کرد؛ همان‌که آنها می‌خواهند – خیال نکنید مسئله تمام خواهد شد؛ نه، ده بهانه‌ى دیگر را به‌تدریج پیش می‌کشند: چرا شما موشک دارید؟ چرا هواپیماى بدون سرنشین دارید؟ چرا با رژیم صهیونیستى بدید؟ چرا رژیم صهیونیستى را به رسمیّت نمى‌شناسید؟ چرا از مقاومت در منطقه‌ى به قول خودشان خاورمیانه حمایت می‌کنید؟ و چرا؟ و چرا؟ و چرا؟ مسئله این نیست که این‌ها سرِ قضیّه‌ى هسته‌اى با جمهورى اسلامى اختلاف پیدا کرده باشند؛ نه، تحریم آمریکا از اوّل انقلاب شروع شد… مسئله مسئله‌ى دیگرى است؛ [مسئله این است که] ملّت ایران به خواسته‌هاى آمریکا نه گفت، ملّت ایران گفت آمریکا علیه ما هیچ غلطى نمی‌تواند بکند. این‌ها با موجودیّت جمهورى اسلامى مخالفند، با نفوذ و اقتدار جمهورى اسلامى مخالفند.»
درست عین پیش بینی رهبر معظم انقلاب از زبان جان کری بیرون می آید که حمایت ایران از حماس و حزب الله و پیشرفت موشکی هدف توافقنامه است.
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران روز ١۶آذر روز دانشجو در دانشگاه شهید بهشتی فرمودند جدای از انرژی هسته ای و غنی سازی پیشرفت و امر معیشت هم حق مسلم ماست.
سئوال این است که اگر ما استعداد جذب قیمتهای اروپایی در مقابل چین و روسیه را نداشتیم و به اصطلاح کمک اروپا نتوانست امری از پیشرفت ما را حل و فصل کند، ما هم چوب را خورده ایم و هم پیاز را چرا که در هسته ای حقی مسلم را واگذار و در معیشت و پیشرفت عملا چیزی بدست نیاورده ایم!!!
غیرت ایجاب میکند صدائی از ته چاهی این سکوت تحقیر آمیز را بشکند و پاسخی در خور شان به اوباما و جان کری داده شود،
حال مجلس و نمایندگان و وزرا و کابینه و رسانه ها همه در این کظم غیرت تجدید نظر کنند که ممکن است فردائی متصوربه ابراز رشادت نبوده باشد.
که قرآن مجید میفرماید: الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا.
والسلام
