در خبر ها آمد که عادل الجبیر وزیر خارجه آل سعود در پاسخ به خوش بینی ظریف اعلام کرده رابطه با ایران هرگز.

در مقدمه سفر حجاج به سعودی سرمقاله ای با عنوان «چرخش سعودی ها، کاربرد یا راهبرد؟»نوشته تحلیل کردم نرمش آل سعود متوجه پول است ؟ بدلیل کسر بودجه و یا عدول است بدلیل بن بست مسیر سیاسی غرب ؟ و امروز که کار سفر حجاج به پایان میرسد و در موضع آل سعود ، در کینه توزی با تهران بار دیگر بر کوس عداوت کوبیده میشود نشانگر است که این نرمش تاکتیک جذب دلار بوده است. در آن سرمقاله نوشته بودم نرمش اما چرا؟

اینکه اعراب بدوی سلطنتی امروزشان با دیروزشان متفاوت است ؟ اینکه همینها که موجب کشتار حجاج ایرانی در سال ۹۴ شدند و جنازه ها را هم ابتدائاً تحویل ندادند؟ اینکه در جلوه و نمادی با شکل داعش حاضرند گوش تا گوش امثال شهید حججی ها را داعش منشانه سر ببرند؟ اینکه در ضربه زدن به ارکان اقتصاد ایران حاضر به کم بها فروختن نفت خود بوده اند؟ اینکه فقط به جرم شیعه بودن در یمن کودک کشی راه انداخته اند؟ اینکه در بحرین ملت مسلمان بحرین اجازه نفس کشیدن ندارند؟ اینکه در افغانستان بدست عناصر هم مسلکشان قتل عام میکنند؟ و صد ها و بلکه هزار اینکه های دیگر بدست تجاوز این قوم عاری از شرف واقع میشود ، از چه روی امروز به حجاج ما روی خوش نشان میدادند؟ تعجب برانگیز مینمود  ؟ معلوم شد کلک جذب مبلغی در حد ۳۰۰ تا ۴٠٠ میلیون دلار در دستور کار نرمشی موذیانه بود.

وزیر خارجه این دولت ، حضرت بسیط الضحکه و ظریف المعامله  خوش بینانه حاضر است در یک خوش بینی مفرط  عبارتی بکار ببرد که عادل الجبیر بد ترکیب بتواند از آن سوء استفاده نموده ملت ایران را تحقیر کند خود نشانه بیتجربگی نیست؟

اینکه این شیوه تغییر تاکتیک موقتی و برای دوره حج را شمول یافته  از شرایط نابسامان اقتصاد کودک کش آل سعود در تداوم جنایت بر مسند حجاز ارزیابی نکردیم خود متوجه عدم یکپارچی در اتخاذ تدبیر برخورد فقهی با برگزاری حج نبود؟

و اینکه این شیوه موکول به چرخش وزیر خارجه آمریکا رکس تیلرسون در جهت چرخش بسمت و سوی اروپادر ارتباط با ایران  نبود و فرض تاکتیکی بودن این نرمش به کسر بودجه سعودی در سال ۲۰۱۷ باز میگشت .

باید در ارزیابی  نظام در نظر گرفته میشد تا نظام جمهوری اسلامی بعد از حج ،  هم چوب و هم پیاز را نخورده باشد.

پایین بودن قیمت نفت در سعودی با هزینه گزاف جنگ از یک طرف ، کشتار در یمن و از یک طرف اعزام نیرو به بحرین و از طرف دیگر هزینه بقای داعش در عراق و سوریه کسری بودجه ای را پیش بینی مینمود که امسال  حد اقل به ۹۷ میلیارد دلارآمریکا میرسد. و ما با تشتت نظر فقهی در بین مراجع زمینه تامین بخشی از کسر بودجه برای تداوم کینه توزی آل نکبت را فراهم کردیم.

نشست مقتدا صدر با عناصر آل سعود و احتمالا معامله پشت پرده با ایشان در ایجاد تشتت در رفتار زعمای عراق نیز نمایان بود.

اینکه تبلیغاتی سر دهند که حضرت آیت اله شاهرودی را نپذیرفته اند بدون هیچ تردیدی نشان دهنده تفاوت دیدگاه بین دولت و بزرگان در عراق است و بی شک با وارونه جلوه دادن منظور ایران نزد زعمای عراقی صورت پذیرفته است.

وقتی جریان صدر با مطالبه باج از ایران به مقصود نرسد ، آل سعود برای دادن باج استقبال میکند ، چرا که کاربرد دلار نفتی در منطقه بسیار موثر مینموده است.

امریکائیها نقشه سیاسی محکومیت تراشی در برجام را دنبال میکنند و از طرفی اعلام میکنند که «سیاست ما در قبال ایران حمایت از عناصری در داخل این کشور است که به تغییر مسالمت آمیز رژیم شان منجر گردد.» نشان از صدای طبل تقویت تحریم ها و دامن زدن به اختلاف نظر در داخل دارد. به عبارتی «تضعیف از درون و فشار از بیرون».

در آن سرمقاله بصراحت نوشتم ایالات متحده آمریکا که در چهار سال گذشته همواره و به تاسی از منویات لندن  پروژه نفوذ در کشورمان را دنبال کرده است، به صراحت، از طرح خود برای براندازی در کشورمان رونمایی کرده است. در دولت قبلی ایالات متحده، دولتمردان با احتیاط بیشتری مواضع خود را بیان می کردند، ولی در این دولت، مقامات مسئول بدون هرگونه پرده پوشی نیات واقعی شان را بر زبان می رانند که تایید کننده پیش بینی رهبر معظم انقلاب درباره کلیدخوردن پروژه نفوذ، پس از امضای توافق هسته ای است.

با نگاهی گذرا به راحتی مبحث همه پرسی در اقلیم کردستان عراق را میتوان به طرح بلند مدت امریکا ربط داد.

باید برای ایجاد وحدت داخلی برای مراجع و زعمای قم تبیین شود که هدف از یارگیری های داخلی واشنگتن چیست؟

در واقع آنها می خواهند در ایران از جریانی حمایت کنند که مدعی مذاکرات منطقه ای، و بده بستان سیاسی با رژیم های مرتجع و نیز امتیازدهی در جریان تحولات غرب آسیا باشند؟ وقتی تیلرسون به صراحت از سپاه پاسداران و مواضع جریان مقاومت در منطقه انتقاد کرده و از جریانی در داخل کشورمان حمایت کرده که خود را در برابر این دست نهادهای انقلابی تعریف می کنند.

باید مراقب داخل بیش از خارج بود و البته از چنین اظهاراتی بروشنی این برداشت پدید می آید که گزینه تهاجم نظامی با همه محاسبات جواب نداده و به تبع راهبرد دراز مدت نفوذ و تغییر از درون را بر جنگ افروزی در خلیج فارس اولویت داده اند .

حمید رضا نقاشیان

والسلام