چند روزی از آرامش نسبی کشور در نتیجه راهپیمایی های مردمی بسود نظام و با اعتراض به عملکرد روحانی میگذرد. اغلب مصاحبه کنندگان از مردم هنوز در یک ابهام عجیب نسبت به عملکرد روحانی بسر میبرند.

وقتی به ۶ سال گذشته باز میگردم و حتی بطرز سطحی نگاه میکنم در می یابم که هیجان منبعث از شعار های ضد ابراهیم رئیسی موجب انتخابی شد که ملت ایران را نه فقط ۶ سال که ۶۰ سال به عقب باز گردانیده است.

ملت ایران در طول سی سال رهبری داهیانه و متکی به اقتدار و عقل و منطق از یک صلابت عظیمی برخوردار گردیده که در تاریخ دویست سال گذشته بی نظیر است.

قانون هدفمندی یارانه‌ها دولت را مخیر کرده بود که از سهم افزایش نرخ فروش بنزین بصورت آزاد تا میزان ۲۰ درصد از درامد را برای جبران کسری بودجه سال ۹۸ استفاده کند.

روز یکشنبه (۲۶ آبان جاری ۹۸) «بیانیه ای از جمعی از فعالان سیاسی در دفاع از حق اعتراض و محکومیت خشونت» منتشر گردید که در آن بیش از آنکه حق برخورد با آشوبگری را به نیروی انتظامی داده باشد

راننده آژانس نزدیک دفتر ما میگفت من با اتومبیلم روزانه دویست هزار تومان با ۱۰ ساعت کار درامد دارم. خرج ماشینم روزی ۳۰ هزار تومان است و کمیسیون آژانس هم ۳۰ هزار تومان است میماند ۱۴۰ هزار تومان.

هیچ رئیس جمهوری در طول ۳ دهه گذشته، در سال ششم ریاست جمهوری خود، وضعی چنین اسف‌بار از حیث محبوبیت بدلیل عملکرد در اقتصاد و اعوجاجات سیاسی اجتماعی نداشته است.

شعبده باز معروف کشور ایران که هر دم از باغش بری گندیده به بازار تحمیل میشود یکباره بنزین که سوخت معاش مردم ایران است را ۳۰۰ درصد گران کرد.

وجود ذخایر نفت و گاز برای کشوری استعمار زده در سالهای قبل از انقلاب، زمینه سود جویی کشورهایی مانند آمریکا و انگلیس و اسراییل را با گماشته دیدن شاه و عساکر نوکر صفتش سهل و ممتنع نموده بود و بسیار طبیعی بود که از نظام وابسته شاه نمیشد درخواست نمود که کشور را بدون فروش نفت خام اداره کند.

فضای امروز جامعه در شرایط تحلیل نسبت به اتفاقاتی است که در اطراف کشور و در نگاه مدیرانه و مدبرانه با تیزبینی به نحوه جمع کردن فتنه هایی است که در عراق و لبنان و شمال سوریه بعنوان کشورهای همداستان مقاومت در منطقه ، می گذرد.